Όπως διαπιστώθηκε σε σχετικά πειράματα, γενετικοί παράγοντες καθορίζουν σε σημαντικό βαθμό την επιβίωση ή τον θάνατο ενός οργανισμού από τον ιό. Η ανακάλυψη μπορεί να επιταχύνει την ανακάλυψη νέων φαρμάκων και εμβολίων. Μια ανάλογη διαπίστωση για τον ρόλο των γονιδίων έχει ήδη γίνει και για άλλους ιούς, συνεπώς δεν αποτελεί έκπληξη ότι κάτι ανάλογο συμβαίνει και στην περίπτωση του Έμπολα.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Μάικλ Κάτζε του Τμήματος Μικροβιολογίας του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science», πραγματοποίησαν τα υψηλού κινδύνου πειράματα τους με γενετικά τροποποιημένα ποντίκια στις εγκαταστάσεις υψίστης ασφάλειας (επιπέδου 4) των Εθνικών Ινστιτούτων Υγείας των ΗΠΑ στη Μοντάνα.
Το βασικό συμπέρασμα ήταν ότι, χάρη στα διαφορετικά γονίδια, είναι δυνατό να υπάρξει ένα είδος φυσικής ανοσίας έναντι του ιού Έμπολα, καθώς ορισμένα πειραματόζωα εμφάνισαν πλήρη ανθεκτικότητα έναντι του ιού, μερικά ξεπέρασαν γρήγορα την ασθένεια, χωρίς ιδιαίτερα συμπτώματα, ενώ πολλά άλλα αρρώστησαν σοβαρά και πέθαναν. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι κάτι ανάλογο συμβαίνει και στους ανθρώπους, πράγμα που θα μπορούσε να αξιοποιηθεί θεραπευτικά στο μέλλον.
Το «κλειδί» φαίνεται να είναι η αντίδραση των γονιδίων που εμπλέκονται στην επιδιόρθωση των αιμοφόρων αγγείων και στην παραγωγή των λευκοκυττάρων, των βασικών αμυντικών «όπλων» του ανοσοποιητικού συστήματος. Σε όσους πεθαίνουν από τον Έμπολα, τα γονίδιά τους προωθούν τη φλεγμονή των αιμοφόρων αγγείων και τον γρήγορο θάνατο των υγιών κυττάρων, ενώ αντίθετα σε όσους έχουν μεγαλύτερη έμφυτη ικανότητα αντίστασης, τα γονίδιά τους ευνοούν την «επιδιόρθωση» των αγγείων και την παραγωγή περισσότερων λευκοκυττάρων.