Νέα μελέτη για τα οφέλη της μεσογειακής διατροφής

Αρκετές μελέτες έχουν δείξει πόσο ωφέλιμη είναι η μεσογειακή διατροφή στην υγεία μας. Νέα μελέτη δείχνει με ποιο τρόπο μειώνει τον κίνδυνο για σακχαρώδη διαβήτη, αλλά αυτό δεν ισχύει για άτομα με φυσιολογικό βάρος.

Με άλλα λόγια, η μελέτη δείχνει ότι η μεσογειακή διατροφή βοηθά στη μείωση του κινδύνου για διαβήτη τύπου 2 κυρίως για τα άτομα με δείκτη μάζας σώματος πάνω από 25. Όπως φαίνεται, δρα ευεργετικά στην αντίσταση στην ινσουλίνη, στον μεταβολισμό των λιποπρωτεϊνών και στη φλεγμονή.

“Ενώ ήταν γνωστό ότι η μεσογειακή διατροφή έχει πολλά οφέλη για την υγεία, ιδίως στον μεταβολισμό και τη φλεγμονή, δεν ήταν προηγουμένως γνωστό ποια από αυτές τις βιολογικές οδούς μπορεί να συμβάλει στον χαμηλότερο κίνδυνο διαβήτη και σε ποιο μέγεθος”, σημειώνει η Δρ. Samia Mora, η οποία συμμετείχε στη μελέη εργάζεται στην Harvard Medical School και στο Brigham and Women’s Hospital.

“Τα ευρήματά μας υποστηρίζουν την ιδέα ότι βελτιώνοντας τη διατροφή τους, οι άνθρωποι μπορούν να βελτιώσουν τον μελλοντικό κίνδυνο για το διαβήτη τύπου 2, ειδικά εάν είναι υπέρβαροι ή έχουν παχυσαρκία. Και είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι πολλές από αυτές τις αλλαγές δεν συμβαίνουν αμέσως. Ενώ ο μεταβολισμός μπορεί να αλλάξει σε σύντομο χρονικό διάστημα, η μελέτη μας δείχνει ότι υπάρχουν πιο μακροπρόθεσμες αλλαγές που ενδέχεται να παρέχουν προστασία για δεκαετίες”, ανέφερε.

Παλαιότερες μελέτες παρατήρησης έχουν δείξει ότι η μεσογειακή δίαιτα μπορεί να οδηγήσει σε μείωση κατά 25% έως 30% στον κίνδυνο εκδήλωσης διαβήτη. Για να διερευνήσουν τους ακριβείς μηχανισμούς που διέπουν την πρόληψη του διαβήτη, οι ερευνητές εξέτασαν δεδομένα από 25.317 υγιείς γυναίκες που συμμετείχαν στη Μελέτη Women’s Health Study. 

Κατά τη διάρκεια της μελέτης, 2.307 συμμετέχοντες ανέπτυξαν διαβήτη τύπου 2. Με μέση παρακολούθηση 19,8 ετών, όσοι κατά δήλωση τους είχαν την υψηλότερη προσήλωση στη μεσογειακή διατροφή κατά την έναρξη της παρακολούθησης, είχαν έως και 30% χαμηλότερο κίνδυνο ανάπτυξης διαβήτης τύπου 2!

Οι σχετικοί με τον διαβήτη βιοδείκτες που συνέβαλαν περισσότερο στον μειωμένο κίνδυνο ήταν η αντίσταση στην ινσουλίνη, αντιπροσωπεύοντας το 65% της μείωσης, ακολουθούμενη από το Δείκτη Μάζας Σώματος (55,5%), τις  υψηλής πυκνότητας λιποπρωτεΐνες (53%) και τη φλεγμονή (52,5%).

Ο ισχυρός ρόλος της αντίστασης στην ινσουλίνη ήταν μια έκπληξη για τους ερευνητές. «Μείναμε έκπληκτοι που η αντίσταση στην ινσουλίνη είχε το ισχυρότερο αποτέλεσμα. Αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει την ευκαιρία να παρέμβουμε νωρίτερα και πιο εντατικά στη βελτίωση της αντίστασης στην ινσουλίνη μέσω διατροφικών προσεγγίσεων όπως η μεσογειακή διατροφή, ειδικά [επειδή] η αντίσταση στην ινσουλίνη μπορεί να προηγηθεί χρόνια ή και δεκαετίες από την εμφανή υπεργλυκαιμία και την κλινική διάγνωση του διαβήτη”, τόνισε η Mora. 

Ένας περιορισμός της μελέτης είναι ότι συμμετείχαν καλά μορφωμένες γυναίκες που ήταν επαγγελματίες υγείας και κατά κύριο λόγο λευκές, οπότε τα αποτελέσματα μπορεί να μην είναι γενικευμένα σε άνδρες ή άτομα άλλων φυλών ή εθνοτήτων. Επιπλέον, ο ΔΜΣ αναφέρονταν από τις ίδιες τις συμμετέχουσες και επομένως θα μπορούσε να είναι δυνατή η μεροληψία στην  παρακολούθηση.