Μια “σιωπηλή απειλή” που θέτει σε κίνδυνο 1,8 εκατ. πολίτες

Νέα δεδομένα καταδεικνύουν ότι σχεδόν το ένα τρίτο (31%) των ενηλίκων παγκοσμίως, περίπου 1,8 δισεκατομμύρια άνθρωποι, δεν πληρούσαν τα συνιστώμενα επίπεδα σωματικής δραστηριότητας το 2022.

Τα ευρήματα δείχνουν μια ανησυχητική τάση σωματικής αδράνειας των ενηλίκων, η οποία έχει αυξηθεί κατά περίπου 5 ποσοστιαίες μονάδες μεταξύ 2010 και 2022. Η μελέτη πραγματοποιήθηκε από ερευνητές του ΠΟΥ σε συνεργασία με ακαδημαϊκούς  και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό The Lancet Global Health.

Εάν συνεχιστεί η τάση αυτή, τα επίπεδα αδράνειας προβλέπεται να αυξηθούν περαιτέρω στο 35% έως το 2030, και ο κόσμος αυτή τη στιγμή βρίσκεται εκτός τροχιάς από την επίτευξη του παγκόσμιου στόχου για μείωση της σωματικής αδράνειας έως το 2030.

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) συνιστά στους ενήλικες να επιδίδονται για 150 λεπτά σε μέτριας έντασης άσκηση, ή 75 λεπτά έντονης σωματικής δραστηριότητας την εβδομάδα. Η σωματική αδράνεια θέτει τους ενήλικες σε μεγαλύτερο κίνδυνο για καρδιαγγειακές παθήσεις, όπως καρδιακές προσβολές και εγκεφαλικά, διαβήτη τύπου 2, άνοια και καρκίνους, μεταξύ άλλων του μαστού και του παχέος εντέρου.

«Αυτά τα νέα ευρήματα καταδεικνύουν μια χαμένη ευκαιρία έναντι της μείωσης του καρκίνου, των καρδιακών παθήσεων και της βελτίωσης της ψυχικής ευεξίας μέσω της αυξημένης σωματικής δραστηριότητας», δήλωσε ο Δρ Tedros Adhanom Ghebreyesus, Γενικός Διευθυντής του ΠΟΥ. «Πρέπει να εκπληρώσουμε τις δεσμεύσεις μας όσον αφορά την αύξηση των επιπέδων σωματικής δραστηριότητας και να δώσουμε προτεραιότητα σε αντίστοιχες ενέργειες, συμπεριλαμβανομένων των ενισχυμένων πολιτικών και αυξημένης χρηματοδότησης, για να αντιστρέψουμε αυτήν την ανησυχητική τάση».

Τα υψηλότερα ποσοστά σωματικής αδράνειας παρατηρήθηκαν στην υψηλού εισοδήματος περιοχή της Ασίας-Ειρηνικού (48%) και της Νότιας Ασίας (45%), με άλλες περιοχές να κυμαίνονται από 28% στις δυτικές χώρες υψηλού εισοδήματος έως 14% στην Ωκεανία.

Διαφορές εξακολουθούν να υπάρχουν μεταξύ φύλων και ηλικίας. Η σωματική αδράνεια είναι ακόμα πιο συχνή μεταξύ των γυναικών παγκοσμίως σε σύγκριση με τους άνδρες, με ποσοστά αδράνειας 34% έναντι 29%. Σε ορισμένες χώρες, η διαφορά αυτή φτάνει τις 20 ποσοστιαίες μονάδες. Επιπλέον, τα άτομα άνω των 60 είναι λιγότερο δραστήρια από άλλους ενήλικες.

«Η σωματική αδράνεια είναι μια σιωπηλή απειλή για την παγκόσμια υγεία, συμβάλλοντας σημαντικά στην επιβάρυνση των χρόνιων ασθενειών», δήλωσε ο Δρ Rüdiger Krech, Διευθυντής Προαγωγής Υγείας στον ΠΟΥ. «Πρέπει να βρούμε καινοτόμους τρόπους για να παρακινήσουμε τους ανθρώπους να είναι πιο δραστήριοι, λαμβάνοντας υπόψη παράγοντες όπως η ηλικία, το περιβάλλον και το πολιτιστικό υπόβαθρο. Κάνοντας τη σωματική δραστηριότητα εύκολη, οικονομικά προσιτή και ευχάριστη για όλους, μπορούμε να μειώσουμε σημαντικά τον κίνδυνο μη μεταδοτικών ασθενειών και να δημιουργήσουμε έναν πληθυσμό πιο υγιή και παραγωγικό» πρόσθεσε.

Παρά τα ανησυχητικά αποτελέσματα, υπάρχουν κάποιες ενδείξεις βελτίωσης σε ορισμένες χώρες. Η μελέτη έδειξε ότι σχεδόν οι μισές χώρες του κόσμου έχουν σημειώσει κάποια βελτίωση την τελευταία δεκαετία. 22 χώρες φαίνεται πως βρίσκονται σε καλό δρόμο στην επίτευξη του παγκόσμιου στόχου για μείωση της αδράνειας κατά 15% έως το 2030.

Υπό το πρίσμα αυτών των ευρημάτων, ο ΠΟΥ καλεί τα κράτη να ενισχύσουν τις προσπάθειες για να προωθήσουν τη σωματική δραστηριότητα μέσω του αθλητισμού και της ενεργούς αναψυχής (περπάτημα, ποδηλασία και χρήση των μέσων μαζικής μεταφοράς), μεταξύ άλλων μέτρων.

«Η προώθηση της σωματικής δραστηριότητας υπερβαίνει την προώθηση της ατομικής επιλογής lifestyle – θα απαιτήσει μια προσέγγιση ολόκληρης της κοινωνίας και τη δημιουργία περιβαλλόντων που θα διευκολύνουν όλους να είναι πιο δραστήριοι με τρόπους που ua απολαμβάνουν, με στόχο  να αποκομίσουν τα πολλαπλά οφέλη της τακτικής σωματικής δραστηριότητας », δήλωσε η Δρ Fiona Bull, Επικεφαλής της Μονάδας Φυσικής Δραστηριότητας του ΠΟΥ.

Θα χρειαστούν συλλογικές προσπάθειες που βασίζονται σε σχέσεις μεταξύ κυβερνητικών και μη κυβερνητικών φορέων και αυξημένες επενδύσεις σε καινοτόμες προσεγγίσεις για την προσέλκυση των λιγότερο ενεργών ατόμων.