Ο καρκίνος του παγκρέατος παραμένει μία από τις πιο επιθετικές μορφές κακοήθειας, με περιορισμένες θεραπευτικές επιλογές λόγω της καθυστερημένης διάγνωσης. Νέα δεδομένα από τη μελέτη PREOPANC-2 ενισχύουν την ανάγκη για εξατομικευμένη προσέγγιση στη νεοεπικουρική θεραπεία.

Η Θεραπευτική Κλινική του ΕΚΠΑ επισημαίνει ότι η σύγχρονη αντιμετώπιση του αδενοκαρκινώματος του παγκρέατος βασίζεται στον συνδυασμό χημειοθεραπείας, ακτινοθεραπείας και χειρουργικής, με στόχο τη μείωση του όγκου πριν την επέμβαση. Σε αυτό το πλαίσιο, η τυχαιοποιημένη μελέτη PREOPANC-2 που δημοσιεύθηκε στο The Lancet Oncology συνέκρινε δύο νεοεπικουρικά σχήματα: το FOLFIRINOX και τη χημειοακτινοθεραπεία με γεμσιταμπίνη (CRT), σε ασθενείς με εξαιρέσιμο ή οριακά εξαιρέσιμο καρκίνο του παγκρέατος.

Η μελέτη, με συμμετοχή 375 ασθενών, δεν ανέδειξε σημαντική διαφορά στη συνολική επιβίωση μεταξύ των δύο προσεγγίσεων, με διάμεση επιβίωση 21,9 μήνες για το FOLFIRINOX και 21,3 μήνες για το CRT. Παρόμοια ήταν και τα ποσοστά επιβίωσης στο ένα και τρία χρόνια, ενώ οι ανεπιθύμητες ενέργειες ήταν συχνές και στις δύο ομάδες, με ουδετεροπενία και διάρροια να κυριαρχούν. Οι ερευνητές κατέληξαν ότι και οι δύο θεραπείες αποτελούν κατάλληλες επιλογές, με την εξατομίκευση να παραμένει καθοριστική για την τελική απόφαση.

Η μελέτη υπογραμμίζει τη σημασία της κλινικής εμπειρίας, των μοριακών δεδομένων και της συνεχούς έρευνας για την ανάπτυξη στοχευμένων και αποτελεσματικών θεραπειών. Η βελτίωση της ποιότητας ζωής και της μακροχρόνιας επιβίωσης των ασθενών με καρκίνο του παγκρέατος εξαρτάται από την προσαρμογή της θεραπείας στις ανάγκες κάθε ασθενούς.