Νέες ενστάσεις για το πλαφόν στα φάρμακα

Οι δύο επιστήμονες συμμετείχαν στο  Στρογγυλό Τραπέζι με θέμα «Υγεία και οικονομική κρίση», που έγινε στις Πανελλήνιες Εκπαιδευτικές Ημερίδες Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας «Γ. Παπαδάκης». Ο κ. Σουλιώτης αναφερόμενος στον περιορισμό που έχει τεθεί στη συνταγογράφηση ανά ιατρό, τόνισε: «Και άλλες χώρες έχουν παρέμβει θέτοντας περιορισμούς στη συνταγογράφηση όμως καμία δεν βασίζεται μόνο στο αντίστοιχο κόστος της προηγούμενης χρονιάς. Οι περισσότερες εξ αυτών (Αγγλία, Ιταλία, Πορτογαλία, Γερμανία και Τσεχία), καθορίζουν τα σχετικά όρια λαμβάνοντας υπόψη πληθυσμιακά στοιχεία, επιδημιολογικά στοιχεία, το είδος των περιστατικών που διαχειρίζεται κάθε ιατρός (διαφοροποιώντας τα όρια σε συγκεκριμένες παθήσεις), τις δαπάνες των φαρμάκων υψηλού κόστους (εξαιρώντας νοσήματα στα οποία δεν μπορεί να αλλάξει το μίγμα θεραπείας), τυχόν κλινικές οδηγίες, νέα προϊόντα κ.λπ.».

Ακόμη, πρότεινε να τεθούν σχετικοί στόχοι κατά κεφαλήν και όχι στο σύνολο της δαπάνης, με διαφοροποίηση ανά ειδικότητα, ίσως και ανά περιφέρεια κατά τα πρότυπα της Γερμανίας, όπου λαμβάνεται υπόψη τόσο ο αριθμός και ηλικία των ασφαλισμένων όσο και η οικονομική κατάσταση της κάθε περιφέρειας. Άλλωστε, ανέφερε χαρακτηριστικά, «όταν ένας κανόνας χρειάζεται τόσες πολλές εξαιρέσεις κατά την εφαρμογή του, μάλλον πάσχει ο κανόνας. Είναι βέβαιο ότι περιορισμοί πρέπει να τεθούν, όμως σήμερα έχουμε και την πληροφόρηση και τη γνώση να τους υποστηρίξουμε με επαρκή τεκμηρίωση προκειμένου να εφαρμοστούν χωρίς να λειτουργήσουν σε βάρος της εξυπηρέτησης των πολιτών».

Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και η τοποθέτηση του κου Θηραίου, ο οποίος σημείωσε ότι «οι περιορισμοί στη συνταγογράφηση αφορούν συνήθως συγκεκριμένες ειδικότητες με μεγάλη διακύμανση φαρμακευτικής δαπάνης ανά ασθενή και γι’ αυτό το λόγο λαμβάνεται υπόψη και το case-mix των περιστατικών». Επιπρόσθετα επισήμανε την ανάγκη, «εισαγωγής των θεραπευτικών πρωτοκόλλων στην καθημέρα κλινική πράξη, γεγονός που θα επιτρέψει τον εξορθρολογισμό της δαπάνης και της δυνατότητας να μπορούμε να συζητάμε για το κόστος διαχείρισης του κάθε νοσήματος, με ιδιαίτερη έμφαση τα χρόνια νοσήματα».

Και οι δύο ομιλητές εξέφρασαν την αισιοδοξία τους για μια παρέμβαση στο εν λόγω μέτρο προς την κατεύθυνση του εξορθολογισμού στην εφαρμογή του, καθώς με το υφιστάμενο πλαίσιο, όπως υποστήριξαν, συχνά τιμωρούνται γιατροί που έχουν ήδη πειθαρχήσει στους κανόνες ορθής συνταγογράφησης που η επιστήμη τους ορίζει.