«Βρισκόμαστε σε ένα σταυροδρόμι που θα πρέπει να αποφασίσουμε αν θα έχουμε παροχές για τους ασθενείς και αν στο προσδόκιμο ζωής των παιδιών θα προστεθούν 19 χρόνια ή όχι», ανέφερε χαρακτηριστικά ο πρόεδρος του ΣΦΕΕ, Κ. Φρουζής. Όπως ανέφερε, η Ελλάδα βρίσκεται στην τελευταία θέση μεταξύ των χωρών της Ευρώπης στις δαπάνες για R&D σε ποσοστό του ΑΕΠ.
Παρόλα αυτά, η προσφορά του Φαρμάκου στην οικονομία είναι σημαντικός.
Η αγορά προσφέρει 7,5 δισεκ. Ευρώ στο ΑΕΠ (περίπου το 4% του ΑΕΠ το 2010), στον κλάδο απασχολούνται άμεσα και έμμεσα περίπου 135 χιλιάδες άτομα, ενώ είναι ο δεύτερος κλάδος στις εξαγωγές, μετά τη βιομηχανία
«Η καινοτομία θα μπορούσε να χωρέσει στα σημερινά οικονομικά της Ελλάδας, αλλά η δημόσια δαπάνη για την υγεία είναι στο 50% του μ.ο. του ΟΟΣΑ», ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Φρουζής.
Η δαπάνη για το Φάρμακο έπεσε στο 60% , σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΣΦΕΕ, όταν στα νοσοκομεία αποτελούν μόνο 15% της δαπάνης.
Το προσδόκιμο ζωής στις χώρες της Ευρώπης παρουσιάζει μια διακύμανση 10 ετών με την Ελλάδα να βρίσκεται πλέον στην αρνητική πλευρά. Η καινοτομία κάνει τη διαφορά, αφού «τα ¾ της αύξησης του προσδόκιμου οφείλεται στα καινοτόμα φάρμακα», σύμφωνα με τον κ Φρουζή, ο οποίος τόνισε ότι η καινοτομία κάνει καλό στην υγεία και στα health outcomes των ασθενών αλλά και στα οικονομικά της υγείας.
«Όταν επενδύουμε ένα ευρώ στην πρωτοβάθμια περίθαλψη κερδίζουμε 7 ευρώ στο κόστος νοσηλείας», ανέφερε.
«Το ζήτημα είναι όμως ότι το status quo δεν επιθυμεί να προχωρήσει η καινοτομία», τόνισε ο κ. Φρουζής, υπογραμμίζοντας όμως ότι η καινοτομία απαιτεί μια μεταρρύθμιση νοοτροπίας αν θέλουμε μια καλύτερη Ελλάδα.
«Καλύτερη διατροφή και καλύτερα φάρμακα βελτίωσαν το προσδόκιμο ζωής στην Ευρώπη κατά 14% με 17%», σημείωσε από την πλευρά του ο αντιπρόεδρος του ΣΦΕΕ και Διευθύνων Σύμβουλος της AbbVie, Π. Αποστολίδης, μιλώντας στο Συνέδριο των Financial Times.
«Τα τελευταία 50 χρόνια έχει σημειωθεί αύξηση του προσδόκιμου ζωής κατά 10 χρόνια», τόνισε ο κ. Αποστολίδης συμπληρώνοντας πως ένα σημαντικό ποσοστό αυτής της αύξησης οφείλεται σε καινοτόμες θεραπείες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Γερμανία, στην οποία, την περίοδο 2001-2007, εκτιμάται πως το 32% της αύξησης του προσδόκιμου ζωής οφείλεται στην αντικατάσταση των παλαιών φαρμάκων με νέα. Στον Καναδά, επίσης, η εισαγωγή καινοτόμων θεραπειών τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, μείωσε κατα 51% τη θνησιμότητα του πληθυσμού.
Υπογράμμισε, δε, ότι για πολλές ασθένειες το πραγματικό κόστος είναι η απώλεια παραγωγικότητας, εκεί που τα νέα φάρμακα μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της Πολλαπλής Σκλήρυνσης, το 1/3 του κόστους της οποίας προέρχεται από την απώλεια παραγωγικότητας.
Η αποζημίωση των φαρμάκων, λοιπόν, από τα συστήματα υγείας συνδέεται άμεσα με την αποτελεσματικότητα τους. Στην Ευρώπη, τα φάρμακα αποζημιώνονται μόνο αν η αξία τους μπορεί να αποδειχθεί σαφώς, βάσει πολλών παραμέτρων, σημείωσε ο κ. Πασχαλίδης.
Η Ελλάδα, όμως, φαίνεται να γυρίζει τις πλάτες της στην έρευνα. Βάσει στοιχείων που παρουσίασε ο κ. Πασχαλίδης, ο αριθμός των κλινικών μελετών στη χώρα μας έχει μειωθεί σημαντικά από τις 300 το 2005 σε 283 τους τελευταίους 18 μήνες, που συνεπάγεται πτώση 37%.
Αυτούς τους τελευταίους 18 μήνες, πάνω από 83 εκατ. ευρώ έχουν επενδυθεί σε κλινικές έρευνες, ποσό πολύ χαμηλό συγκριτικά με άλλες χώρες.
Μάλιστα, εκτιμάται ότι η χώρα χάνει ετησίως 500 εκατομμύρια ευρώ από την έλλειψη κουλτούρας R&D.