Κατάφωρα άδικο το clawback στα ιατροτεχνολογικά προϊόντα

Γράφει ο Γεράσιμος Λειβαδάς, Πρόεδρος Συνδέσμου Επιχειρήσεων Ιατρικών & Βιοτεχνολογικών προϊόντων (ΣΕΙΒ). 

Ο ΕΟΠΥΥ, διάγει αισίως τον 6^ο χρόνο λειτουργίας του, στην δε προεδρική του καρέκλα κάθεται ο μακροβιότερος από τους 3 προκατόχους του καθηγητής Σωτήριος Μπερσίμης από το πανεπιστήμιο του Πειραιά. Ο ακραιφνής τεχνοκράτης βιοστατιστικολόγος, με ακαδημαϊκά ενδιαφέροντα που περιλαμβάνουν την αξιολόγηση υπηρεσιών υγείας, ανέλαβε το τιτάνιο έργο του εξορθολογισμού των δαπανών του ΕΟΠΥΥ σε μία περίοδο δυσμενών δεδομένων, παρατεταμένης οικονομικής αβεβαιότητος και αρνητικής πολιτικής «σεναριολογίας».

Ως γνωστόν, τα ελλείμματα του οργανισμού – αποτέλεσμα της τεράστιας υστέρησης στο σκέλος των εσόδων λόγω της οικονομικής ύφεσης και λιγότερο συνέπεια της πορείας των μεγεθών στο σκέλος των δαπανών – δεν επιτρέπουν την αποζημίωση των απαιτήσεων των παροχών στο σύνολό τους. Έτσι καταλήξαμε στη μια μνημονιακής επιταγής υποχρέωση της Κυβέρνησης που ονομάσαμε clawback. Απότοκο αυτής της συμφωνίας με τους θεσμούς είναι μια αυθαίρετη ρήτρα επιβαλλόμενη ως βίαιη Προκρούστεια ποινή για τις bona fide χρεώσεις οι οποίες, αφού υπερβαίνουν τους κλειστούς προϋπολογισμούς του Οργανισμού,  αναπόφευκτα επιφέρουν «ζημία» στον υποχρηματοδοτούμενο ΕΟΠΥΥ.

Στην αρχική του μορφή, ως μηχανισμός αυτόματων επιστροφών, το clawback είχε εφαρμοστεί από το 2012 στα φάρμακα, οι δαπάνες των οποίων είχαν φθάσει σε δυσθεώρητα ύψη κυρίως λόγω της προκλητής υπερσυνταγογράφησης.  Εν συνεχεία επιβλήθηκε σε ιατρούς και γενικά παρόχους υπηρεσιών, τέλος δε, κατ’ ετυμολογική παρέκκλιση, επιβλήθηκε σε προμηθευτές ιατροτεχνολογικών προϊόντων οι οποίοι «πωλούν» και όχι «παρέχουν» τα εν λόγω προϊόντα. Ο όρος «παρέχω» εμπεριέχει την έννοια της προσφοράς, παραδείγματος χάριν, εγγυήσεων, συμβουλών, βοήθειας, εφοδίων, υπηρεσιών και διευκρινίσεων, και όχι την έναντι χρηματικού ποσού πώληση αγαθών. Η βασική απόκλιση που διαφοροποιεί απολύτως τα «παρεχόμενα» και τα «πωληθέντα» είναι ότι τα δεύτερα έχουν επιβαρυνθεί με το αποκαλούμενο «κόστος κτήσεως» το οποίο και αποτελεί σημαντικό ποσοστό της αξίας τους. Αυτό το κόστος φαίνεται ότι υποτιμούν οι παράγοντες του ΕΟΠΥΥ και τα αντιμετωπίζουν με την ίδια άκαμπτη αδιαλλαξία.

Ο προσδιορισμός των κλειστών προϋπολογισμών επιμερισμένος σε αυθαίρετου περιεχομένου υποκατηγορίες δεν έχει βασισθεί σε έγκυρες επιστημονικές μελέτες, παραγνωρίζει κατηγορίες όπου εμφανώς υπάρχει υπερβολική κατανάλωση και σπατάλη με οσμή διαφθοράς, και οριζόντια επιβάλλει clawback σε ποσοστά μη απορροφήσιμα από τους παρόχους. Σε ορισμένες δε περιπτώσεις οι επιχειρήσεις του κλάδου δεν θα είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν το βάρος αυτό και θα αναγκαστούν να κλείσουν ή να αποχωρήσουν από την ελληνική αγορά. Κατά συνέπεια, το τιτάνιο έργο που αντιμετωπίζει η Διοίκηση του ΕΟΠΥΥ μπορεί να μετατραπεί εν ριπή οφθαλμού σε Σισύφειο άγος αφού οι αποφάσεις του Οργανισμού θα ληφθούν με νομοθετική ρύθμιση που δύσκολα θα μπορεί να ανατραπεί.

Οι θιγόμενες εταιρείες – Μέλη του ΣΕΙΒ ευελπιστούμε ότι ο Διοικητής του ΕΟΠΥΥ θα λάβει υπόψη του έγκυρες επιστημονικές μελέτες, θα συνεργαστεί με Επιστημονικές Εταιρείες για να καθορίσει ρεαλιστικούς προϋπολογισμούς, αποφεύγοντας αφηρημένες και ρομαντικά υποθετικές καταναλώσεις προς αποφυγή επώδυνων και ανοίκειων τελικών αποφάσεων εις βάρος των εταιρειών που διακινούν ιατροτεχνολογικά προϊόντα.