Θετική γνωμοδότηση λαμβάνει η ελιγλουστάτη από τον CHMP

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναμένεται να λάβει την τελική απόφαση για την παραχώρηση άδειας κυκλοφορίας για την ελιγλουστάτη στην ΕΕ τους επόμενους μήνες. Η ελιγλουστάτη εγκρίθηκε από τον Αμερικανικό Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) τον Αύγουστο και βρίσκεται υπό αξιολόγηση από άλλες ρυθμιστικές αρχές σε ολόκληρο τον κόσμο.
«Η σημερινή γνωμοδότηση της CHMP αποτελεί το επόμενο βήμα για να διασφαλιστεί ότι η ελιγλουστάτη θα καταστεί διαθέσιμη σε συγκεκριμένο πληθυσμό ενήλικων ασθενών με νόσο Gaucher Τύπου 1 στην Ευρωπαϊκή Ένωση» δήλωσε ο David Meeker, MD, Πρόεδρος και CEO της Genzyme. Η θεραπεία αναφοράς για τη νόσο Gaucher είναι η ιμιγλουκεράση θεραπεία ενζυμικής υποκατάστασης). Με τη διαθεσιμότητα μιας αποτελεσματικής από του στόματος θεραπείας, η ελιγλουστάτη θα προσφέρει σε συγκεκριμένο πληθυσμό ενήλικων ασθενών και στους ιατρούς τους ευρύτερη επιλογή σχετικά με τον τρόπο διαχείρισης αυτής της σοβαρής νόσου.
Η γνωμοδότηση της Επιτροπής Φαρμακευτικών Προϊόντων για Ανθρώπινη Χρήση (CHMP) βασίστηκε σε δεδομένα από το πρόγραμμα κλινικής ανάπτυξης της ελιγλουστάτης, που αποτελεί το μεγαλύτερο πρόγραμμα που εκπονήθηκε ποτέ για τη νόσο Gaucher, περιλαμβάνοντας περίπου 400 ασθενείς που λάμβαναν θεραπεία σε 29 χώρες. Η Genzyme διεξάγει έρευνα για μία από του στόματος θεραπεία για τη νόσο Gaucher εδώ και δεκαπέντε χρόνια.
Οι πιο συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες (συχνότητα εμφάνισης υψηλότερη ή ίση με 10%) είναι κόπωση, κεφαλαλγία, ναυτία, διάρροια, ραχιαίος πόνος, πόνος στα άκρα και άλγος άνω κοιλιακής χώρας.

Σχετικά με τη Νόσο Gaucher
Η νόσος Gaucher είναι μία κληρονομική διαταραχή από την οποία πάσχουν λιγότεροι από 10.000 άνθρωποι παγκοσμίως. Οι άνθρωποι με τη νόσο Gaucher διαθέτουν ανεπάρκεια ενός ενζύμου, της β-γλυκοσιδάσης (γλυκοκερεβροσιδάση) που διασπά ένα συγκεκριμένο τύπο μορίου λίπους. Ως αποτέλεσμα, τα διογκωμένα με λιπίδια κύτταρα (τα ονομαζόμενα κύτταρα Gaucher) συσσωρεύονται σε διαφορετικά μέρη του σώματος, κυρίως στο σπλήνα, το ήπαρ και το μυελό των οστών. Η συσσώρευση κυττάρων Gaucher μπορεί να προκαλέσει διόγκωση του σπλήνα και του ήπατος (σπληνομεγαλία και ηπατομεγαλία), αναιμία, υπερβολική αιμορραγία και μώλωπες, νόσο των οστών και έναν αριθμό άλλων σημείων και συμπτωμάτων. Η πιο κοινή μορφή της νόσου Gaucher, ο τύπος 1, γενικά δεν επηρεάζει τον εγκέφαλο.

Πρόγραμμα για τη Νόσο Gaucher της Genzyme
Με κινητήριο μοχλό τη μακρόχρονη δέσμευση για την ικανοποίηση των ακάλυπτων αναγκών της κοινότητας της νόσου Gaucher, η Genzyme για περισσότερα από 20 χρόνια διεξάγει έρευνα και αναπτύσσει θεραπείες για τα άτομα που πάσχουν από τη νόσο Gaucher. Η πρώτη εγκεκριμένη θεραπεία της εταιρείας αποτέλεσε την πρώτη στον κόσμο θεραπεία για τη νόσο Gaucher. Λίγα χρόνια αργότερα, η Genzyme ανέπτυξε μία επόμενης γενιάς θεραπεία ενζυμικής υποκατάστασης για τη νόσο Gaucher, η οποία σήμερα αποτελεί θεραπεία αναφοράς με ασύγκριτα δεδομένα αποτελεσματικότητας και ασφάλειας πολλών χρόνων. Το 2014, η Genzyme είναι η πρώτη εταιρεία που διαθέτει στην αγορά μία πρώτης γραμμής, από του στόματος θεραπεία για τη νόσο Gaucher, προσφέροντας μια νέα θεραπευτική επιλογή στους ασθενείς. Η Genzyme θα συνεχίσει να εργάζεται για αυτή την κοινότητα και παραμένει αφοσιωμένη στην πραγματοποίηση μελλοντικών επιτευγμάτων.

Σχετικά με την ελιγλουστάτη
Η ελιγλουστάτη, ένα νέο ανάλογο του γλυκοσυλοκεραμιδίου που χορηγείται από το στόμα, έχει σχεδιαστεί για να αναστέλλει μερικώς το ένζυμο συνθετάση του γλυκοσυλοκεραμιδίου, οδηγώντας στη μειωμένη παραγωγή γλυκοσυλοκεραμιδίου . Το γλυκοσυλοκεραμίδιο είναι η ουσία που συσσωρεύεται στα κύτταρα και τους ιστούς των ατόμων που πάσχουν από τη νόσο Gaucher. Η αρχική σύλληψη ανήκει στον αείμνηστο Norman Radin, PhD, από το Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν. Σε προκλινικές μελέτες, το μόριο, που αναπτύχθηκε μαζί με τον James A. Shayman, MD, επίσης από το Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν, έδειξε εξειδίκευση για τη συνθετάση του γλυκοσυλοκεραμιδίου. Μετά από ένα εκτεταμένο πρόγραμμα προκλινικών δοκιμών και κλινικής έρευνας πρώτου σταδίου, η ελιγλουστάτη περιλήφθηκε σε μελέτες στο πλαίσιο του μεγαλύτερου Φάσης 3 κλινικού προγράμματος που εκπονήθηκε ποτέ για τη νόσο Gaucher.

Ενδείξεις και Χρήση
Οι κάψουλες (ελιγλουστάτη) ενδείκνυνται για τη μακρόχρονη θεραπεία ενηλίκων με νόσο Gaucher τύπου 1 (GD1), οι οποίοι διαθέτουν υψηλή μεταβολική ικανότητα του CYP2D6 (EMs), ενδιάμεση ικανότητα (IMs) μεταβολισμού, ή μειωμένη ικανότητα (PMs) μεταβολισμού όπως προσδιορίζεται με μία εξέταση εγκεκριμένη από τον FDA. Οι ασθενείς που διαθέτουν ιδιαίτερα αυξημένη ικανότητα (URMs) μεταβολισμού του CYP2D6 ενδέχεται να μην πετύχουν τα απαραίτητα επίπεδα συγκέντρωσης ελιγλουστάτης στο πλάσμα για την επίτευξη θεραπευτικού αποτελέσματος. Δεν είναι δυνατή η σύσταση συγκεκριμένης δόσης σε εκείνους τους ασθενείς των οποίων ο γενότυπος CYP2D6 δεν είναι δυνατό να προσδιοριστεί (μη προσδιορισμένη μεταβολική ικανότητα).

Σημαντικές Πληροφορίες Ασφάλειας
Η ελιγλουστάτη αντενδείκνυται για τους ακόλουθους ασθενείς λόγω κινδύνου σημαντικά αυξημένης συγκέντρωσης της ελιγλουστάτης στο πλάσμα, που ενδέχεται να οδηγήσει σε παράταση των διαστημάτων PR, QTc, και/ή QRS, η οποία θα μπορούσε να προκαλέσει καρδιακές αρρυθμίες: άτομα με υψηλή ή ενδιάμεση ικανότητα μεταβολισμού (EMs ή IMs) που λαμβάνουν ένα ισχυρό ή μέτριο αναστολέα του CYP2D6 ή ταυτόχρονα με ένα ισχυρό ή μέτριο αναστολέα του CYP3A και άτομα με ενδιάμεση ή μειωμένη ικανότητα μεταβολισμού (IMs ή PMs) που λαμβάνουν ένα ισχυρό αναστολέα CYP3A.
Τα φάρμακα που αναστέλλουν τα CYP2D6 και CYP3A ενδέχεται να παρουσιάσουν σημαντικά αυξημένη έκθεση στην ελιγλουστάτη και είναι δυνατό να απαιτηθεί ι τροποποίηση της δοσολογίας της ελιγλουστάτης, ανάλογα με την ικανότητα μεταβολισμού . Οι επαγγελματίες Υγείας θα πρέπει να συμβουλεύονται την εγκεκριμένη περίληψη χαρακτηριστικών του προϊόντος πριν τη συνταγογράφηση, για περισσότερες λεπτομέρειες και άλλες δυνητικά σημαντικά αλληλεπιδράσεις με άλλα φάρμακα.
Επειδή η ελιγλουστάτη προβλέπεται ότι προκαλεί αύξηση της διάρκειας των διαστημάτων του ηλεκτροκαρδιογραφήματος (ΗΚΓ) σε σημαντικά αυξημένα επίπεδα συγκέντρωσης στο πλάσμα, δεν ενδείκνυται η χρήση του σε ασθενείς με προϋπάρχουσα καρδιακή νόσο, σύνδρομο παρατεταμένου διαστήματος QT (long QT syndrome) ή σε συνδυασμό με αντιαρρυθμικά φάρμακα Τάξης IA και Τάξης III.
Οι πιο συχνά αναφερόμενες ανεπιθύμητες ενέργειες (≥10%) για την ελιγλουστάτηείναι: κόπωση, κεφαλαλγία, ναυτία, διάρροια, ραχιαίος πόνος, πόνος στα άκρα και άλγος άνω κοιλιακής χώρας.
Η χορήγηση της ελιγλουστάτης κατά την κύηση επιτρέπεται μόνο εφόσον το δυνητικό όφελος δικαιολογεί τον δυνητικό κίνδυνο· με βάση δεδομένα δοκιμών σε ζώα, η ελιγλουστάτη ενδέχεται να βλάψει το έμβρυο. Διακόψτε τη λήψη του φαρμάκου ή τον θηλασμό με βάση την αναγκαιότητα του φαρμάκου για τη μητέρα. Η ελιγλουστάτη δεν ενδείκνυται για ασθενείς με μέτρια έως σοβαρή νεφρική δυσλειτουργία ή ασθενείς με ηπατική δυσλειτουργία.

Σημαντικές Πληροφορίες Ασφάλειας για την ιμιγλουκεράση
Περίπου το 15% των ασθενών ανέπτυξαν αντισώματα IgG στην ιμιγλουκεράση κατά το πρώτο έτος της θεραπείας. Περίπου το 46% των ασθενών με ανιχνεύσιμα αντισώματα IgG παρουσίασαν συμπτώματα υπερευαισθησίας και αυτοί οι ασθενείς διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο υπερευαισθησίας. Προτείνεται η περιοδική παρακολούθηση των ασθενών για σχηματισμό αντισωμάτων IgG κατά το πρώτο έτος της θεραπείας.
Παρατηρήθηκε επίσης υπερευαισθησία σε ασθενείς χωρίς ανιχνεύσιμα αντισώματα IgG. Συμπτώματα που υποδεικνύουν υπερευαισθησία παρουσιάστηκαν σε περίπου 6,6% του συνόλου των ασθενών και αναφυλακτοειδείς αντιδράσεις σε λιγότερο από το 1%. Συνιστάται η προσεκτική χρήση της θεραπεία με ιμιγλουκεράση σε ασθενείς που έχουν παρουσιάσει συμπτώματα υπερευαισθησίας, όπως κνησμός, έξαψη, κνίδωση, αγγειοοίδημα, θωρακική δυσφορία, δύσπνοια, βήχας, κυάνωση και υπόταση. Προθεραπεία με αντιισταμινικά και/ή κορτικοστεροειδή και ο μειωμένος ρυθμός έγχυσης είναι δυνατό να επιτρέψει τη συνέχιση της θεραπείας στους περισσότερους ασθενείς.
Σε λιγότερο από το 1% των ασθενών, παρατηρήθηκε πνευμονική υπέρταση και πνευμονία κατά τη διάρκεια της θεραπείας με ιμιγλουκεράση. Πρόκειται για γνωστές επιπλοκές της νόσου Gaucher ανεξαρτήτως θεραπείας. Οι ασθενείς με συμπτώματα του αναπνευστικού χωρίς την παρουσία πυρετού θα πρέπει να αξιολογούνται για την παρουσία πνευμονικής υπέρτασης.
Περίπου το 13,8% των ασθενών ανέφερε ανεπιθύμητες ενέργειες που σχετίζονται με τη θεραπεία με ιμιγλουκεράση. Κάποιες από αυτές είναι αντιδράσεις στην περιοχή έγχυσης, όπως δυσφορία, κνησμός, αίσθημα καύσου, οίδημα ή άσηπτο απόστημα στο σημείο της φλεβοκέντησης. Πρόσθετες ανεπιθύμητες ενέργειες που έχουν αναφερθεί περιλαμβάνουν ναυτία, κοιλιακό άλγος, έμετο, διάρροια, εξάνθημα, κόπωση, κεφαλαλγία, πυρετός, ζάλη, ρίγη, ραχιαίος πόνος και ταχυκαρδία. Έχει επίσης αναφερθεί παροδικό περιφερικό οίδημα για αυτή τη θεραπευτική κατηγορία φαρμάκου.