Ανοίγει τον ασκό του Αιόλου ο Κουρουμπλής

Είναι αλήθεια πάντως ότι ακούγεται λογικό εκ πρώτης όψεως. Γιατί το Κράτος να πληρώνει χρήματα στον ιδιωτικό τομέα για υπηρεσίες που προσφέρει το ίδιο; Θα είχε αξία μόνο αν ο ιδιωτικός τομέας προσέφερε καλύτερη φροντίδα ή υπηρεσίες με μικρότερο κόστος.

Ε, λοιπόν, σήμερα θα σας αποδείξω ότι ισχύουν και τα δύο. Δηλαδή, πλέον ο ιδιωτικός τομέας προσφέρει καλύτερη φροντίδα σε πολλούς τομείς και με μικρότερο κόστος για τα ασφαλιστικά ταμεία.

Συνεπώς, αν πράγματι ο υπουργός Υγείας προχωρήσει στην υλοποίηση της εξαγγελίας του, τότε πιστεύω ότι εφόσον η ζήτηση θα στραφεί στα δημόσια νοσοκομεία θα έχουμε δύο δραματικές συνέπειες:

Πρώτον, θα διογκωθούν οι λίστες αναμονής, δηλαδή, θα προκληθεί ταλαιπωρία στους πολίτες.

Δεύτερον, εφόσον τα κρατικά νοσοκομεία και ειδικά τα μεγάλα έχουν αρνητική απόδοση, τότε η επιπλέον ζήτηση περιστατικών θα προκαλέσει διόγκωση των ελλειμμάτων τους!

Προτού σας αποδείξω τους ισχυρισμούς μου, οφείλω να κάνω το δικηγόρο του διαβόλου στον εαυτό μου, επισημαίνοντας το εξής: Μέχρι τη δημιουργία του ΕΟΠΥΥ, δηλαδή, έως τις 31-12-2011, κανένα μεγάλο ασφαλιστικό ταμείο δεν είχε σύμβαση με τις μεγάλες ιδιωτικές κλινικές.

Εξαίρεση αποτελούσαν τα λεγόμενα «πακέτα», που αφορούσαν ειδικές επεμβάσεις, κυρίως καρδιοχειρουργικές και ορθοπεδικές. Μόνο ο ΟΠΑΔ είχε συμβάσεις με τις μικρές και μεσαίες ιδιωτικές κλινικές, οι οποίες μάλιστα συχνά τις αποκαλούσαμε «ταμειακές».

Κατά συνέπεια, λοιπόν, θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο κ. Κουρουμπλής δεν λέει και τίποτε ανήκουστο. Θέλει να γυρίσουμε πίσω. Το θέμα όμως είναι ότι σήμερα δεν βρισκόμαστε στην προ 2012 εποχή. Η ουσία είναι να πάμε μπροστά και όχι να γυρίσουμε πίσω…

Η δημιουργία του ΕΟΠΥΥ έδωσε την ευκαιρία ειδικά στα 5.000.000 ασφαλισμένων του ΙΚΑ να γλυτώσουν από τις πολύμηνες λίστες αναμονής και να αποκτήσουν εύκολη και σχετικά φθηνή πρόσβαση σε χιλιάδες ιδιώτες γιατρούς. Το ίδιο συνέβη και με τους ασφαλισμένους του ΟΓΑ, οι οποίοι μέχρι τότε ήταν ασφαλισμένοι τρίτης κατηγορίας.

Ας έλθω λοιπόν στην τεκμηρίωση των ισχυρισμών μου. Θα ξεκινήσω από το δεύτερο, δηλαδή, ότι ο ιδιωτικός τομέας είναι πιο οικονομικός! Υποθέστε ότι ένας ασθενής χρειάζεται νοσηλεία για την πάθηση Α για την οποία το σχετικό νοσήλιο (ΚΕΝ) είναι 1.000 ευρώ.

Προσέξτε η τιμή αυτή καλύπτει μόνο το λειτουργικό κόστος για το δημόσιο τομέα και όχι τους μισθούς. Αν λάβουμε υπόψη μας και το μισθολογικό κόστος, τότε το πραγματικό κόστος είναι περίπου διπλάσιο, δηλαδή, 2.000 ευρώ!

Το αντίστοιχο κόστος για τον ιδιωτικό τομέα είναι πολύ χαμηλότερο. Πρώτα πρώτα το αντίστοιχο ΚΕΝ είναι εκ προοιμίου 10% χαμηλότερο από ότι του ΕΣΥ. Δηλαδή, στην περίπτωσή μας 900 ευρώ. Επί της τιμής αυτής, ο ασθενής έχει συμμετοχή 30% έως και 50% στον ΟΓΑ. Συνεπώς, το κόστος για τον ΕΟΠΥΥ είναι αντίστοιχα 630 έως 450 ευρώ.  Αν υπολογίσετε επίσης στην τιμή αυτή και την αυτόματη επιστροφή (clawback) που στις κλινικές είναι περίπου 30%, τότε βλέπουμε ότι το τελικό κόστος είναι περίπου 450 – 300 ευρώ! Όταν το πραγματικό κόστος για το ΕΣΥ είναι 2.000 ευρώ!

Μην ξεγελιέστε για το γεγονός ότι στο δημόσιο η τιμή είναι μηδενική. Δεν θα αναφερθώ στο φακελάκι. Η τιμή μπορεί να είναι μηδενική για τον πολίτη, αλλά το κόστος για την ασφάλιση είναι 2.000 ευρώ. Και όλοι γνωρίζουμε από πού προέρχεται η χρηματοδότηση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης.

Να μην ξεχνάμε ακόμη ότι οι ιδιωτικές κλινικές προσφέρουν φορολογικά έσοδα και ασφαλιστοκές εισφορές…

Ας έλθω τώρα στο πρώτο, την ποιότητα της φροντίδας. Πιστεύω ότι και ο πλέον φανατικός υποστηρικτής του ΣΥΡΙΖΑ, θα συμφωνήσει μαζί μου ότι με ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις, μία μεγάλη κλινική προσφέρει καλύτερες υπηρεσίες από ένα μεγάλο δημόσιο νοσοκομείο.

Εδώ και χρόνια, άλλωστε, τα μεγάλα ιδιωτικά νοσοκομεία έχουν προσελκύσει ικανούς, νέους γιατρούς χειρουργικών ειδικοτήτων και σε συνδυασμό με τον άριστο ξενοδοχειακό και ιατρικό εξοπλισμό, είναι σε θέση να προσφέρουν υψηλότερης ποιότητας φροντίδα. 

Φέρουν διεθνή πιστοποίηση και έχουν ολοκληρωμένα πληροφοριακά συστήματα, που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά για τη βελτίωση της παραγωγικότητας. Σε ορισμένους τομείς μάλιστα όπως η ακτινοθεραπεία, η ρομποτική χειρουργική, η οφθαλμολογία, ο δημόσιος τομέας έχει μείνει δραματικά πίσω.

Να σας δώσω και άλλο ένα παράδειγμα: Χιλιάδες καρκινοπαθείς τα τελευταία χρόνια κάνουν τη χημειοθεραπεία τους στα ιδιωτικά κέντρα, όταν στα ογκολογικά νοσοκομεία υπάρχουν τεράστιες λίστες αναμονής.

Εύλογα θα με ρωτήσει κάποιος: Και γιατί να μην ενισχυθεί με χρήματα και προσωπικό ο δημόσιος τομέας, ώστε να μην υπάρχουν λίστες αναμονής και να προσφέρονται υψηλού επιπέδου υπηρεσίες; Είμαι μαζί του.

Όμως, θεωρώ πως για να το πετύχουμε αυτό πρέπει ο δημόσιος τομέας να αλλάζει ριζικά και να μάθει από τον ιδιωτικό. Δεν νομίζω πως με τη μονιμότητα και το ενιαίο μισθολόγιο μπορούμε να πάμε πουθενά. Χρειάζεται να αξιοποιήσουμε νέους ανθρώπους, κατάλληλα εκπαιδευμένους και φυσικά τις νέες τεχνολογίες. Παράλληλα, το Κράτος πρέπει να θέτει διαφανείς κανόνες λειτουργίας  για τον ιδιωτικό τομέα και να ελέγχει την εφαρμογή τους.

Η ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι σήμερα δεν προσφέρει εγγυήσεις ότι ενδιαφέρεται πράγματι για την αναδιοργάνωση και τον εκσυγχρονισμό του Κράτους και δη του ΕΣΥ. Διαβλέπω ότι είναι προσκολλημένος σε συνθήματα και ιδεοληψίες της δεκαετίας του ’80.

Και το ΠΑΣΟΚ μετά το 1981 θέλησε να στραγγαλίσει τις ιδιωτικές κλινικές προς όφελος του ΕΣΥ. Όπως μου έλεγε ένας από τους πρωτεργάτες της εποχής, «κάναμε τους μονόκλινους και δίκλινους θαλάμους, τετράκλινους και εξάκλινους, θέλοντας να προσφέρουμε δωρεάν υγεία για όλους. Τελικά ούτε δωρεάν υπήρξε ποτέ, ούτε για όλους, αφού οι έχοντες πήγαιναν στο εξωτερικό και η χώρα αιμορραγούσε…»

Έπειτα από όλα αυτά, θεωρώ πως αν πράγματι η κυβέρνηση διακόψει τις ισχύουσες συμβάσεις  (ισχύουν μέχρι τέλη Μαρτίου) με τις ιδιωτικές κλινικές, τότε ανοίγει ο ασκός του Αιόλου με απρόβλεπτες συνέπειες.

Οι μεγάλες ιδιωτικές κλινικές δεν νομίζω ότι θα έχουν σοβαρό πρόβλημα. Το Κράτος θα υποχρεωθεί να συνάψει σύμβαση μαζί τους για πολλές υπηρεσίες, που σήμερα δεν προσφέρουν τα δημόσια νοσοκομεία, όπως καρδιοχειρουργικές επεμβάσεις, ορθοπεδικές, ακτινοθεραπείες, εμβολισμούς κλπ.

Δεν ισχύει το ίδιο για τις μικρές και μεσαίες κλινικές, οι οποίες θα αντιμετωπίσουν σοβαρό πρόβλημα επιβίωσης. Δηλαδή, μεσοπρόθεσμα οι μεγάλες κλινικές θα απαλλαγούν από τον ανταγωνισμό χάρη στην παρέμβαση του Κράτους!

Αλλαγές θα υπάρξουν και στην ιδιωτική ασφαλιστική αγορά. Η δημιουργία του ΕΟΠΥΥ όπως έχω πει και παλαιότερα ευνόησε τις ιδιωτικές ασφαλιστικές, καθώς αν ένας ασθενής έχει τόσο κοινωνική όσο και ιδιωτική ασφάλιση, και νοσηλευτεί σε ιδιωτικό κέντρο, τότε ένα μεγάλο μέρος του κόστους το επωμίζεται ο ΕΟΠΥΥ. Από την άλλη, η ιδιωτική ασφαλιστική καλύπτει την αμοιβή του γιατρού…

Είναι προφανές ότι αν περιοριστεί η πρόσβαση των ασφαλισμένων του ΕΟΠΥΥ στις ιδιωτικές κλινικές, θα οδηγήσει σε διόγκωση των λιστών αναμονής στο ΕΣΥ και άρα όλο και περισσότεροι ασφαλισμένοι θα έχουν λόγο να κάνουν συμπληρωματική ασφάλιση για να αποφύγουν ουρές και ταλαιπωρία. Άρα μεσοπρόθεσμα και οι ιδιωτικές ασφαλιστικές θα βγουν κερδισμένες…

Υ.Γ.  Δεν είναι τυχαίο ότι στο παρασκήνιο λέγεται πάντως ότι από το μέγαρο Μαξίμου έχει ζητηθεί από τον Παναγιώτη Κουρουμπλή να σταματήσει τις δημόσιες εμφανίσεις και δηλώσεις, που προκαλούν αναστάτωση στο χώρο της υγείας.