Με επαγγελματική εξουθένωση 1 στους 2 φαρμακοποιούς – Έρευνα

Τον κώδωνα του κινδύνου για την ευημερία των φαρμακοποιών σε προσωπικό επίπεδο κρούουν τα αποτελέσματα ερευνητικής εργασίας, η οποία εξετάζει για πρώτη φορά το φαινόμενο της επαγγελματικής εξουθένωσης (job burnout) στους Έλληνες φαρμακοποιούς.

Τα αποτελέσματα των μετρήσεων έδειξαν ότι περίπου οι μισοί από τους συμμετέχοντες (46.7%) είχαν υψηλό επίπεδο συναισθηματικής εξάντλησης (15.6% χαμηλό και 37.7% μέτριο). Επιπλέον περίπου το μισό δείγμα (47.1%) είχε χαμηλό δείκτη αποπροσωποίησης (35.4% μέτριο και 17.5% χαμηλό). Αναφορικά με τον τρίτο δείκτη επαγγελματικής εξουθένωσης, το 41.2% του δείγματος εμφάνισε μέτρια επίπεδα προσωπικής επίτευξης, 27.6% χαμηλά και 31% υψηλά.

«Σύμφωνα με τα παραπάνω μπορούμε να πούμε πως, παρότι 1 στους 2 φαρμακοποιούς του δείγματος εμφάνισε υψηλά επίπεδα ψυχικής και σωματικής κόπωσης και απώλειας ενέργειας και διάθεσης (συναισθηματική εξάντληση), καθώς και 1 στους 4 εμφάνισε χαμηλά επίπεδα αίσθησης ικανότητας να προσφέρει στο χώρο εργασίας (προσωπική επίτευξη), οι φαρμακοποιοί του δείγματος δεν έχουν απομακρυνθεί ή αποξενωθεί από τους ασθενείς/πελάτες τους, αφού τα επίπεδα αποπροσωποίησης παραμένουν χαμηλά», επισημαίνει ο Εμμανουήλ Παπαβασιλείου, ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Πόρτσμουθ του Ηνωμένου Βασιλείου, PhD, MBA, MSc. «Αυτά είναι καλά νέα για το επίπεδο παρεχόμενης υπηρεσίας των φαρμακοποιών. Όμως κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για την ευημερία των φαρμακοποιών σε προσωπικό επίπεδο» προσθέτει.

Στην ερευνητική εργασία με τίτλο «Burnout among community pharmacists in Greece», έλαβαν μέρος 257 άτομα που συμμετείχαν στο 2ο Πανελλήνιο Συνέδριο Εφαρμοσμένης Φαρμακευτικής, το οποίο πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη το Μάιο του 2016.

Η ανάλυση αξιοπιστίας με το συντελεστή άλφα (Cronbach’s coefficient alpha) έδειξε υψηλά επίπεδα εσωτερικής συνέπειας της κλίμακας που χρησιμοποιήθηκε: 1) συναισθηματική εξάντληση (Emotional Exhaustion), 2) αποπροσωποίηση (Depersonalisation) και 3) προσωπική επίτευξη (Personal Accomplishment).

Η έρευνα χρηματοδοτήθηκε από τη Σχολή Διοίκησης του Πανεπιστημίου Πόρτσμουθ (Ηνωμένο Βασίλειο).