Ένας στους  τρεις μαθητές δηλώνει ότι νιώθει πιεσμένος από το σχολείο, ιδιαίτερα στις τάξεις του Γυμνασίου και του Λυκείου, σύμφωνα με στοιχεία του ΕΠΙΨΥ.

Τα στοιχεία προκύπτουν από την «Πανελλήνια έρευνα για τις συμπεριφορές που συνδέονται με την υγεία των έφηβων-μαθητών» (Έρευνας HBSC/WHO) και  την ενότητα «Οι Έφηβοι στο Σχολικό Περιβάλλον».

Έρευνες έχουν καταδείξει ότι  ένα θετικό σχολικό περιβάλλον μπορεί να αποτελέσει προστατευτικό παράγοντα για την ανάπτυξη και τη διαμόρφωση της προσωπικότητας του εφήβου.

Σε αντίθετη περίπτωση, η χαμηλή ικανοποίηση μπορεί να προκαλέσει την εκδήλωση ψυχοσωματικών συμπτωμάτων και εμπλοκή σε συμπεριφορές υψηλού κινδύνου, όπως η χρήση εξαρτησιογόνων ουσιών.

To ΕΠΙΨΥ παρουσιάζει τα ευρήματα της πανελλήνιας έρευνας στο μαθητικό πληθυσμό εφηβικής ηλικίας που διεξήχθη μέσα στο 2018.  Από την έρευνα αναδείχθηκαν τα εξής στοιχεία:

Τρεις στους 5 εφήβους (60,0%) απαντούν ότι τους αρέσει το σχολείο. Ωστόσο, η ικανοποίηση από το σχολείο μειώνεται σημαντικά με την ηλικία των εφήβων: ενώ οι 11χρονοι έφηβοι δηλώνουν ικανοποιημένοι από αυτό σε ποσοστό 78,4%, το ποσοστό στους 13χρονους μειώνεται σε 53,9% και στους 15χρονους σε 49,0%.

Ένας στους 9 εφήβους (11,2%) απαντά ότι δεν του αρέσει καθόλου  το σχολείο, τα αγόρια σε σημαντικά υψηλότερο ποσοστό (13,2%) συγκριτικά με τα κορίτσια (9,2%). Το αντίστοιχο ποσοστό αυξάνεται σημαντικά με την ηλικία των εφήβων από 5,4% για τους 11χρονους σε 12,6% για τους 13χρονους και 15,2% για τους 15χρονους.

Για μια δεκαετία, το ποσοστό των εφήβων που αναφέρουν ότι δεν τους αρέσει καθόλου το σχολείο, σχεδόν διπλασιάζεται από 5,9% σε 11,2%, με την αυξητική πορεία να είναι εντονότερη από το 2002 στο 2006.

Αίσθημα πίεσης

Το 31,8% των μαθητών δηλώνει ότι νιώθει πιεσμένο από το σχολείο, σε υψηλότερο ποσοστό τα κορίτσια από ό,τι τα αγόρια (34,8% και 28,7%, αντίστοιχα).

Μάλιστα,μεγαλύτερη πίεση από το σχολείο αναφέρουν οι μαθητές Γυμνασίου (38,5%) και Λυκείου (36,2%) σε σύγκριση με εκείνους του Δημοτικού (19,9%).

Ποσοστό 27,4% ισχυρίζεταΙ  ότι πηγαίνει τουλάχιστον τρεις ώρες την εβδομάδα φροντιστήριο ή/και ιδιαίτερα για τα μαθήματα του σχολείου,  με το ποσοστό αυτό αυξάνεται σημαντικά με την ηλικία των εφήβων -12,6% των 11χρονων, 22,2% των 13χρονων και σχεδόν οι μισοί 15χρονοι (46,2%).

Ποσοστό 44,4% αναφέρει ότι υποστηρίζεται από τουλάχιστον τρεις ώρες την εβδομάδα φροντιστηριακό ή ιδιαίτερο μάθημα για την εκμάθηση ξένων γλωσσών.

Αντίστοιχα, για τα μαθήματα του σχολείου, υψηλότερο ποσοστό 13χρονων (59,2%) και 11χρονων (41,6%) από ό,τι 15χρονων (32,3%) καταγράφεται  να κάνει τουλάχιστον 3 ώρες την εβδομάδα φροντιστήριο ή/και ιδιαίτερα για εκμάθηση ξένων γλωσσών.

Τέλος, ποσοστό της τάξεως του 12,6%  κάνει τουλάχιστον τρεις ώρες την εβδομάδα καλλιτεχνικές δραστηριότητες, τα κορίτσια σε υπερδιπλάσιο ποσοστό (17,2%) από τα αγόρια (8,0%) και χωρίς σημαντικές διαφορές μεταξύ των τριών ηλικιών.

Υποστήριξη

Μόνο τρεις στους 10 εφήβους απαντούν ότι νιώθουν υποστήριξη από τους συμμαθητές τους, σε σημαντικά χαμηλότερο ποσοστό τα κορίτσια (25,6%) συγκριτικά με τα αγόρια (32,9%).

Μικρότερα είναι τα ποσοστά στο Λύκειο και το Γυμνάσιο τα καθώς μειώνεται το ποσοστό από 37,8% στην ηλικία των 11, σε 27,5% στην ηλικία των 13 και 22,9% στην ηλικία των 15 ετών.

Ανησυχητικό είναι ότι μόλις δύο στους πέντε εφήβους απαντούν ότι νιώθουν υποστήριξη από τους δασκάλους/καθηγητές, σε παρόμοιο ποσοστό αγόρια (41,3%) και κορίτσια (37,9%). Κατά τη μετάβαση από το Δημοτικό στο Γυμνάσιο και ακολούθως στο Λύκειο φαίνεται ότι η υποστήριξη που νιώθουν οι έφηβοι από τους εκπαιδευτικούς μειώνεται: από 60,9% στην ηλικία των 11 ετών, σε 34,4% στην ηλικία των 13 και 24,9% στην ηλικία των 15 ετών.

Άξιο λόγου είναι ότι σε χαμηλότερο ποσοστό απαντούν ότι νιώθουν αποδεκτοί από τους συμμαθητές του, οι έφηβοι χαμηλότερου οικονομικού επιπέδου, συγκριτικά με τους  συνομηλίκους τους μεσαίου και ανώτερου οικονομικού επιπέδου.

Σύμφωνα με την Ομοτ. Καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών και Επιστ. Υπεύθυνη του Τομέα Επιδημιολογικών και Ψυχοκοινωνικών Ερευνών του ΕΠΙΨΥ,Άννα Κοκκέβη, «τα ευρήματα αυτά υπαγορεύουν την ανάγκη ανάπτυξης πολιτικών και παρεμβάσεων που θα έχουν στόχο τη βελτίωση της επικοινωνίας και των σχέσεων μεταξύ όλων των μελών της εκπαιδευτικής κοινότητας».