Γιατί χρειαζόμαστε μάνατζερ στα νοσοκομεία

Εσκεμμένα το υπουργείο Υγείας επιδιώκει να μειώσει τη σημασία της πρόσληψης μάνατζερ στη διοίκηση των νοσοκομείων. Ο Ανδρέας Ξανθός εμφανίζεται μυωπικός επί του θέματος. Αλίμονο αν πιστεύει κανείς ότι απλώς αυξάνοντας την κρατική χρηματοδότηση και προσλαμβάνοντας γιατρούς και νοσηλευτές θα βελτιωθεί η ποιότητα των υπηρεσιών προς τους πολίτες!

Τίθεται ένα κρίσιμο ερώτημα: Είναι μόνο θέμα πρόσθετων πόρων; Το 2009, το ΕΣΥ δαπανούσε περίπου 3 δις ευρώ επιπλέον και διέθετε τουλάχιστον 5.000 περισσότερους εργαζόμενους – αν λάβουμε υπόψη μας τις αθρόες συνταξιοδοτήσεις την τελευταία 5ετία.
Εύλογα λοιπόν αναρωτιέμαι: Είμασταν τότε ικανοποιημένοι από την ποιότητα των υπηρεσιών, που προσέφεραν τα κρατικά νοσοκομεία; Είμασταν ικανοποιημένοι από την ποιότητα των υπηρεσιών που προσέφεραν τα πολυϊατρεία του ΙΚΑ σε 5,5 εκατ. ασφαλισμένους;
Ναι δεν είχαμε τότε ελλείψεις υλικών και φαρμάκων. Και πώς να είχαμε, όταν πληρώναμε τα στεντς 4,500 ευρώ, ενώ σήμερα τα αγοράζουμε μόλις 130! Πώς να είχαμε ελλείψεις φαρμάκων, αφού η Ελλάδα ήταν (και εν πολλοίς παραμένει) η μοναδική χώρα, στην οποία κάθε φάρμακο ελάμβανε αποζημίωση από τα ταμεία αμέσως μόλις κυκλοφορούσε στην αγορά;
Οι διαθέσιμες έρευνες από το ευρωβαρόμετρο δείχνουν ότι και την προηγούμενη δεκαετία οι Έλληνες ήταν ο περισσότερο δυσαρεστημένος λαός από το σύστημα υγείας. Πολύ πριν έρθουν τα μνημόνια, η τρόικα και οι περικοπές στις δαπάνες των νοσοκομείων και των ταμείων.
Υπάρχουν ακόμη έρευνες τόσο από την Εθνική Σχολή Δημόσιας Υγείας, όσο και άλλους επιστήμονες με αντικείμενο την αξιολόγηση της αποδοτικότητας των νοσοκομείων, οι οποίες έδειξαν πού χωλαίνουν τα νοσοκομεία μας. Κοινή συνισταμένη όλων ότι χρειαζόμαστε διοικητική αναδιοργάνωση, συστήματα αξιολόγησης, αξιοποίηση πληροφοριακών συστημάτων και επένδυση στους ανθρώπινους πόρους.
Πρόσφατα, ο Ανδρέας Ξανθός έκανε μία δήλωση, με προφανή σκοπό να μειώσει τη σημασία πρόσληψης μάνατζερ. Είπε ότι «εσφαλμένα νομίζουν κάποιοι ότι θα βελτιωθεί η κατάσταση αν προσλάβουμε μάνατζερ στα νοσοκομεία»! Μα, δυστυχώς, κανένα κόμμα, ούτε το ΠΑΣΟΚ, ούτε η ΝΔ, τόλμησε να προσλάβει με διαφανείς και αξιοκρατικές διαδικασίες μάνατζερ στα νοσοκομεία…
Θα τολμήσω να συμφωνήσω με τον υπουργό Υγείας. Δεν αρκεί να προσλάβουμε μάνατζερ. Θα πρέπει να τους δώσουμε και τη δυνατότητα να διοικήσουν τα νοσοκομεία με γνώμονα τη βελτίωση της απόδοσης και της παραγωγικότητας. Και αυτό πρακτικά σημαίνει – μεταξύ των άλλων – να γίνουν συγχωνεύσεις τμημάτων, που δεν προσφέρουν και η δημιουργία νέων, επενδύοντας στις νέες τεχνολογίες.
Π.χ. υπάρχουν σήμερα χειρουργοί στα δημόσια νοσοκομεία, που είναι ζήτημα αν κάνουν 2 ή 3 χειρουργεία το μήνα! Παρόλα αυτά αμείβονται το ίδιο με άλλους συναδέλφους τους που μπορεί να κάνουν 10 φορές περισσότερες επεμβάσεις. Είναι προφανές ότι πλέον δεν έχουμε το περιθώριο για τέτοιου είδους σπατάλη ανθρώπινων και οικονομικών πόρων.
Τι μπορεί να περιμένει όμως κανείς από ένα σύστημα υγείας, στο οποίο η αξιολόγηση των γιατρών γίνεται από τους ίδιους τους γιατρούς με απλή ανάταση των χειρών; Και ο Ανδρέας Ξανθός έχει μερίδιο ευθύνης στο βαθμό, που ως συνδικαλιστής όχι μόνο δεν αντέδρασε, αλλά συναίνεσε σε αυτό το εκτρωματικό σύστημα.
Οφείλω πάντως να αναγνωρίσω στον υπουργό Υγείας ότι δείχνει να μαθαίνει από τα λάθη του κόμματός του. Μιλώντας πρόσφατα στη Βουλή, παραδέχθηκε – έστω και των υστέρων – ότι η δημιουργία του ΕΟΠΥΥ και η μετατροπή του σε αγοραστή υπηρεσιών υγείας ήταν προς τη σωστή κατεύθυνση.
Θέλω να ελπίζω λοιπόν ότι αυτή η διαφαινόμενη στροφή στο ρεαλισμό του κ. Ξανθού να μη μείνει στα λόγια. Να μετουσιωθεί σε αποφάσεις και τομές, που έχει ανάγκη το ΕΣΥ. Άλλωστε, η διοικητική αναδιοργάνωση των νοσοκομείων και η πρόσληψη μάνατζερ δεν είναι πολιτικό θέμα. Είναι αμιγώς τεχνικό…