Γιατί πρέπει να υποβάλλονται σε ορμονική θεραπεία προεμμηνοπαυσιακές ασθενείς με καρκίνο μαστού

Η επικουρική ορμονοθεραπεία σε προεμμηνοπαυσιακές ασθενείς με καρκίνο του μαστού δείχνει ξεκάθαρα μακροχρόνιο όφελος, σύμφωνα με μελέτη. Οι ασθενείς που εκδηλώνουν καρκίνο μαστού πριν από την εμμηνόπαυση  εμφανίζουν μεγαλύτερο κίνδυνο υποτροπής.

Ως τώρα, η καθιερωμένη επικουρική ορμονική θεραπεία των προεμμηνοπαυσιακών ασθενών με καρκίνο μαστού είναι η χορήγηση ταμοξιφαίνης για 5 ή περισσότερα έτη και η επιπρόσθετη καταστολή της ωοθηκικής λειτουργίας με τη χρήση του LHRH αγωνιστή γοσερελίνης για τις ασθενείς με υψηλού κλινικού κινδύνου νόσο.  Όμως,  το όφελος της καταστολής  δεν έχει αποσαφηνιστεί μέσω κλινικών μελετών για την συγκεκριμένη ομάδα ασθενών με ορμονοευαίσθητο καρκίνο μαστού.

Μάλιστα, οι ασθενείς με ορμονοευαίσθητο καρκίνο μαστού έχουν ένα σταθερό κίνδυνο εμφάνισης μεταστατικής νόσου ακόμη και πολλά χρόνια μετά την αρχική διάγνωση, όπως επισημαίνουν οι καθηγητές της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Μιχάλης Λιόντος (Επίκουρος Καθηγητής Θεραπευτικής – Ογκολογίας), Φλώρα Ζαγουρή (Καθηγήτρια Θεραπευτικής – Ογκολογίας), Θεοδώρα Ψαλτοπούλου (Καθηγήτρια Θεραπευτικής-Επιδημιολογίας-Προληπτικής Ιατρικής) και Θάνος Δημόπουλος (Καθηγητής Θεραπευτικής – Αιματολογίας – Ογκολογίας και Πρύτανης ΕΚΠΑ).  Γι’ αυτό είναι αναγκαία τα δεδομένα μακροχρόνιας παρακολούθησης.

Τι δείχνουν οι έρευνες

Τα  δεδομένα της εικοσαετούς παρακολούθησης προεμμηνοπαυσιακών ασθενών με καρκίνο μαστού  δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Journal of Clinical Oncology. Τα στοιχεία αφορούν ασθενείς που έλαβαν επικουρική ορμονοθεραπεία στο πλαίσιο της μελέτης STO-5.

Στο πλαίσιο της μελέτης οι ασθενείς τυχαιοποιήθηκαν να λάβουν σαν επικουρική ορμονική αγωγή για δυο έτη είτε μόνο ταμοξιφαίνη είτε μόνο γοσερελίνη είτε το συνδυασμό τους, τα δεδομένα που προκύπτουν είναι τα πιο σαφή, μακροχρόνια και άμεσα συγκρίσιμα για τις θεραπευτικές αυτές προσεγγίσεις.

Από την χορήγηση διαφορετικού τύπου ορμονικής θεραπείας προέκυψε ότι ο συνδυασμός τομοξιφαίνης και γοσερελίνης δεν αύξησε το μακροχρόνιο όφελος έναντι της μονοθεραπείας. Ειδικότερα, στην ομάδα των ασθενών χαμηλού γονιδιακού κινδύνου όπως προσδιορίστηκε στη μελέτη από μια ανάλυση 70 γονιδίων, η ταμοξιφαίνη υπερείχε της γοσερελίνης αναφορικά με την εμφάνιση υποτροπών μακροχρόνια. Αντίθετα, το όφελος της γοσερελίνης ήταν μεγαλύτερο στην ομάδα των ασθενών υψηλού κινδύνου. Τα δεδομένα αυτά καταδεικνύουν ότι οι μηχανισμοί ανάπτυξης υποτροπής της νόσου διαφέρουν σε ασθενείς υψηλού και χαμηλού κινδύνου. Αντίστοιχα διαφέρει και το όφελος των ορμονοθεραπευτικών τακτικών.

Με δεδομένου τους περιορισμούς αυτής της μελέτης οι ερευνητές θεωρούν ότι συνέλλεξαν χρήσιμα συμπεράσματα για την περαιτέρω διερεύνηση του οφέλους της ωοθηκικής καταστολής σε προεμμηνοπαυσιακές γυναίκες. Χάρη στα μακροχρόνια δεδομένα παρακολούθησης οι ερευνητές θα είναι σε θέση να επιλέξουν τον πληθυσμό των ασθενών που μπορεί αυτή η πρακτική να εφαρμοσθεί.