Καμπανάκι για το επίδομα HIV/AIDS

Η ΜΚΟ «Κέντρο Ζωής» εκφράζει την κατηγορηματική αντίθεση της στο ενδεχόμενο κατάργησης του προνοιακού επιδόματος για άτομα που ζουν με HIV/AIDS, «δεδομένου ότι αποτελεί το μοναδικό τους στήριγμα ενάντια στην οικονομική, υγειονομική και κοινωνική περιθωριοποίησή τους».
Πρόσφατη έκθεση του ΟΟΣΑ προτείνει την ενοποίηση των προνοιακών -μεταξύ άλλων- επιδομάτων και την αντικατάστασή τους από ενιαίο επίδομα. Ωστόσο, όπως αναφέρουν οι άνθρωποι της ΜΚΟ δεν γίνεται ξεκάθαρο ποιοι θα έχουν πρόσβαση, με βάση τα προτεινόμενα κριτήρια.
Όπως αναφέρει η έκθεση το επίδομα «θα χορηγείται με βάση εισοδηματικά κριτήρια σύμφωνα με τους ισχύοντες νομικούς και πρακτικούς περιορισμούς και εξάρτηση των επιδομάτων αναπηρίας και των επιπέδων των συντάξεων κατά το δυνατόν από την ικανότητα προς εργασία προκειμένου να ενθαρρυνθεί η δραστηριότητα».
Σύμφωνα με την Άννα Καβούρη, επικεφαλής της Κοινωνικής Υπηρεσίας του «Κέντρου Ζωής», είναι παράλογο και πέρα από κάθε δίκαιο να κατατίθενται προτάσεις χωρίς επιστημονική μελέτη και τεκμηρίωση. Με αυτό τον τρόπο απαξιώνονται τα άτομα με αναπηρία και σοβαρότατες χρόνιες παθήσεις, όπως η νόσος AIDS». «Ας μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για μια από τις πλέον ευάλωτες κοινωνικά ομάδες που πλήττεται τόσο από τη νόσο όσο και από το κοινωνικό στίγμα που επιφέρει», προσθέτει.
Αυτό που προτείνουν τα μέλη του «Κέντρου Ζωής» είναι η θέσπιση ξεκάθαρων κριτηρίων τα οποία θα είναι προϊόν επιστημονικής μελέτης και θα ανταποκρίνονται στις ιδιαίτερες ανάγκες της συγκεκριμένης πάθησης.
Υπογραμμίζεται ότι, «τα εισοδηματικά κριτήρια χορήγησης του επιδόματος δεν μπορεί να είναι ανεξάρτητα από το κόστος των επιπρόσθετων αναγκών που συνεπάγεται η συγκεκριμένη ασθένεια, όπως κάλυψη συνοδευτικών ιατρικών πράξεων και παράλληλων θεραπειών». Έτσι, αν θεσπιστεί ενιαίο επίδομα χωρίς να λαμβάνει υπόψη τις ιδιαιτερότητες, πολύ πιθανό είναι να «μη διασφαλίζεται στο μέλλον η κάλυψη των αναγκών μιας από τις πλέον ευάλωτες κοινωνικά ομάδες».
Παράλληλα, η οργάνωση εκφράζει έντονο προβληματισμό για τον τρόπο που θα αξιολογείται η ικανότητα προς εργασία και η ενθάρρυνση της δραστηριότητας των οροθετικών όταν δεν έχουν ληφθεί μέτρα για την αντιμετώπιση του κοινωνικού στίγματος και δεν έχουν σχεδιαστεί προγράμματα προώθησης στην απασχόληση ατόμων που πάσχουν από HIV/AIDS.