Το πλήθος των μεταλλάξεων που φέρει το στέλεχος όμικρον στην πρωτεΐνη spike του ιού προβληματίζει τους λοιμωξιολόγους. Το σημείο αυτό επιδρά στη μεταδοτικότητα του ιού, ενώ η συγκεκριμένη πρωτεΐνη αποτελεί στόχο των εμβολίων και των φαρμάκων.

Σε το ζήτημα συζήτησαν η καθηγήτρια λοιμωξιολογίας στο πανεπιστήμιο του Michigan Preeti Malani, MD, MSJ, ο Adam Lauring, MD, PhD, επίκουρος καθηγητής λοιμωξιολογίας και ο Carlos del Rio, MD, ένας διακεκριμένος καθηγητής λοιμωξιολογίας στο τμήμα Ιατρικής του πανεπιστημίου Emory. Οι ιατροί της Θεραπευτικής Κλινικής της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών Θεοδώρα Ψαλτοπούλου, Πάνος Μαλανδράκης, Γιάννης Ντάνασης, και Θάνος Δημόπουλος (Πρύτανης ΕΚΠΑ) συνοψίζουν τα σημαντικότερα σημεία της συζήτησης των ειδικών.

Δυο επικρατέστερες θεωρίες γύρω από το νέο στέλεχος:

• Κάποιο άτομο με HIV και βαριά ανοσοκαταστολή παρέμεινε μολυσμένο για μεγάλο χρονικό διάστημα, μπορεί και περισσότερο από 300 ημέρες, με αποτέλεσμα ο ιός να πολλαπλασιάζεται για μεγάλο χρονικό διάστημα και να μεταλλάσσεται συνεχώς.
• Ο ιός με την πάροδο του χρόνου προσέβαλε ζώα, εξελίχθηκε μέσα στα αυτά και μπορεί μετά να προσβάλλει τον άνθρωπο ξανά με διαφορετικά χαρακτηριστικά.

Όλοι οι επιστήμονες συμφωνούν ότι δεν πρόκειται για διαδοχικές μεταλλάξεις στο συγκεκριμένο στέλεχος ύστερα από προσβολή πολλαπλών ατόμων. Οι  μεταλλάξεις σημειώθηκαν στον ίδιο ξενιστή, γιατί είναι αρκετά διαφορετικό σαν στέλεχος από τα προηγούμενα.

Ο CDC για να αντιμετωπίσει το νέο στέλεχος ενέκρινε τις δόσεις ενίσχυσης σε όλα τα άτομα άνω των 18 ετών. Μπορεί ακόμη να μην είναι διασταυρωμένη η αποτελεσματικότητα έναντι του νέου στελέχους, αλλά προκρίνεται η ενίσχυση της αντισωματικής απάντησης καθώς η ενημέρωση και η προστασία από την παραπληροφόρηση όσων διστάζουν να εμβολιαστούν.Σύμφωνα με τις συστάσεις του οργανισμού, ακόμη πρέπει να πραγματοποιείται γενωμικός έλεγχος για να εξακριβώσει τα διάφορα στελέχη, για να γνωρίζουμε την επίπτωση του καθενός.

Όσο για τις άλλες θεραπευτικές λύσεις, τα δεδομένα για την αποτελεσματικότητα των μονοκλωνικών αντισωμάτων έναντι του όμικρον δεν είναι ακόμη ώριμα. Ωστόσο, οι θεραπείες αυτές δεν θα είναι σε κάθε περίπτωση διαθέσιμες γρήγορα στο ευρύ κοινό. Ζωτικής σημασίας κρίνονται οι εύκολα προσβάσιμες αντιικές θεραπείες από το στόμα.

Περίπο δύο χρόνια μετά από το ξέσπασμα της πανδημίας τα πρώτα εγκεκριμένα φάρμακα έναντι της COVID-19 αρχίζουν να κυκλοφορούν. Με βάση την πρόοδο που έχει σημειωθεί ίσως μπορούμε να πούμε ότι το τέλος της πανδημίας είναι πλέον ένα χειροπιαστό σενάριο ίσως και μέσα στην προσεχή χρονιά.