Πώς μπορεί η ψυχολογία να μειώσει τον κίνδυνο οστεοπόρωσης;

Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Ανατολικής Φινλανδίας, με επικεφαλής τον Ρίστο Χονκάνεν, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό ψυχοσωματικής ιατρικής «Psychosomatic Medicine», μελέτησαν στοιχεία για 2.167 γυναίκες ηλικίας 60 έως 70 ετών, που είχαν κάνει ελέγχους για οστεοπόρωση, ενώ παράλληλα απάντησαν σε ερωτηματολόγια σχετικά με τον βαθμό ευτυχίας στη ζωή τους. Ανάλογα με τις απαντήσεις, οι γυναίκες χωρίστηκαν σε τρεις κατηγορίες: ικανοποιημένες, μεσαία ομάδα και ανικανοποίητες.
Όπως διαπιστώθηκε λοιπόν, οι γυναίκες μετά τα 60 που είναι ικανοποιημένες από τη ζωή έχουν υγιέστερα κόκαλα, με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν λιγότερο από οστεοπόρωση, σε σχέση με τις συνομήλικες τους που δεν είναι ικανοποιημένες από τη ζωή τους οι οποίες με τη σειρά τους εμφανίζουν μικρότερη οστική πυκνότητα, με συνέπεια να κινδυνεύουν περισσότερο από οστεοπόρωση.
Η εν λόγω φιλανδική μελέτη έρχεται να προστεθεί σε αυτές που υποστηρίζουν ότι ο ψυχολογικός παράγοντας παίζει έναν όχι αμελητέο ρόλο στη σωματική υγεία.
Πολλές προηγούμενες έρευνες έχουν συσχετίσει την ψυχική με τη σωματική υγεία και έχουν δείξει ότι το αίσθημα της δυστυχίας αποτελεί παράγοντα κινδύνου για διάφορες ασθένειες και για πρόωρο θάνατο. Η νέα μελέτη έρχεται να προσθέσει σε αυτό τον κατάλογο και την οστεοπόρωση.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, στη διάρκεια μιας δεκαετίας, η οστική πυκνότητα στις γυναίκες συνολικά μειώθηκε 4% κατά μέσο όρο, όμως η διαφορά ανάμεσα στις ικανοποιημένες και στις ανικανοποίητες ήταν της τάξης του 52%. Οι αλλαγές που συνέβησαν στον βαθμό ικανοποίησης από τη ζωή στη διάρκεια αυτής της δεκαετίας, επηρέασαν την υγεία των οστών: στις γυναίκες που (για διάφορους λόγους, όπως ένας θάνατος συγγενούς) η ευτυχία τους μειώθηκε, η οστική πυκνότητα εξασθένησε κατά 85%, σε σχέση με τις γυναίκες που συνέβη το αντίστροφο, δηλαδή βελτιώθηκε η ψυχική κατάστασή τους.