Πότε ο πόνος στον αγκώνα δεν είναι “αθώος”

Σε «μάστιγα» τείνει να εξελιχθεί το σύνδρομο της Ωλένιας Νευρίτιδας, που πλήττει εκατομμύρια άτομα του ενεργού πληθυσμού (30 – 60 χρόνων) σε παγκόσμιο επίπεδο.

Το σύνδρομο (2ο σε συχνότητα μετά το Σύνδρομο Καρπιαίου Σωλήνα) αφορά στην παγίδευση του ωλένιου νεύρου στον αγκώνα και προκαλεί μερική παράλυση της παλάμης και των δακτύλων αν δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα. Το βασικό σύμπτωμα της νόσου είναι ο πόνος ή το μούδιασμα, υπό τη μορφή της συνεχούς ενόχλησης, κυρίως όταν λυγίζουμε τους αγκώνες, στο μικρό δάκτυλο και τον παράμεσο.

“Το ωλένιο νεύρο είναι ένα από τα τρία κύρια νεύρα του χεριού. Ελέγχει τους αυτόχθονες μύες του χεριού, συμβάλλει στο σφίξιμο της γροθιάς και στην σταθερή σύλληψη αντικειμένων” αναφέρει ο  Δρ Ιωάννης Ιγνατιάδης, Χειρουργός Ορθοπαιδικός, Διευθυντή τμήματος Μικροχειρουργικής Ιατρικού Ψυχικού, Τέως αντιπρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας χειρουργικής χεριού.

Σύμφωνα με τους ειδικούς, από το σύνδρομο κινδυνεύουν αυτοί που δουλεύουν σε χειρωνακτική εργασία ή δακτυλογραφική (πληκτρολόγηση). Επίσης, άτομα με βλαισούς αγκώνες ή με ιστορικό κατάγματος στον αγκώνα όταν συνυπάρχουν και οι παραπάνω παράγοντες το ποσοστό συχνότητας τριπλασιάζεται. Άλλοι επιβαρυντικοί παράγοντες είναι όταν κοιμούνται οι ασθενείς με τούς αγκώνες εντελώς κλειστούς, οιδήματα ή αρθρίτιδες αγκώνα, εργασία με τσακισμένους αγκώνες και σπανίως κάποια γάγγλια στη περιοχή του αγκώνα.

Εκτός από τα προαναφερθέντα μουδιάσματα, υπαισθησία και ατροφίες-αδυναμίες μυών, η διάγνωση επιβεβαιώνεται με το test κάμψης του αγκώνα για 1 λεπτό που επιτείνει τα συμπτώματα. Η επιβεβαίωση της διάγνωσης γίνεται και με το ηλεκτρομυογράφημα, το οποίο όμως για να βγει θετικό πρέπει συνήθως η νόσος να είναι ήδη βαριά (στο 50% των ελαφρών περιπτώσεων μπορεί να βγει και αρνητικό). Σπανίως η ακτινογραφία δείχνει κάποιο παλαιό κάταγμα ή παραμόρφωση ή αρθρίτιδα που μπορεί να επηρεάσει.

“Η μονιμοποίηση των συμπτωμάτων, που συνοδεύονται από υπαισθησία στο μικρό κυρίως δάκτυλο (ίσως και στο παράμεσο-στη μία πλευρά) πρέπει να μας οδηγήσει άμεσα στο χειρουργείο” επισημαίνει ο Δρ Ιγνατιάδης. Όπως εξηγεί, αν δεν υπάρξει χειρουργική αντιμετώπιση του συνδρόμου τότε θα αρχίζει να εμφανίζεται και μυϊκή ατροφία, δηλαδή να αδυνατίζουν οι μύες μεταξύ των μετακαρπίων και να φαίνονται έντονα τα μετακάρπια οστά απογυμνωμένα από μύες, ενώ μπορεί αργότερα να χαθεί και ο έλεγχος των δυο μικρών (τελευταίων) δακτύλων. “Τότε ίσως είναι αργά και η εγχείρηση απλά μπορεί να ανακουφίσει από τα μουδιάσματα και να βελτιώσει την αίσθηση, αλλά η μυϊκή απώλεια ελάχιστα ή καθόλου θα ανακτηθεί” προσθέτει.

Δεν είναι τυχαίο, πως στο κοινό συνέδριο ASRM/ASPN, ANNUAL MEETING της Αμερικανικής Εταιρείας Μικροχειρουργικής και Αμερικανικής Εταιρείας Περιφερικών Νεύρων (13-16 Ιανουαρίου 2018, Αριζόνα ΗΠΑ), το κόστος αντιμετώπισης του συνδρόμου υπολογίστηκε σε εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια ετησίως, με μεγάλες επιπτώσεις στην παγκόσμια οικονομία από τις χαμένες εργατοώρες των ασθενών.

Η χειρουργική αντιμετώπιση του συνδρόμου της Ωλένιας Νευρίτιδας του αγκώνα γίνεται με τρεις τρόπους:

• Την απλή αποσυμπίεση και νευρόλυση του ωλένιου νεύρου που προσωρινά ανακουφίζει, αλλά η πάθηση μπορεί να επανέλθει σε λίγους μήνες και συνιστάται μόνο σε ελαφρές περιπτώσεις.
• Την πρόσθια μεταφορά του νεύρου και κάλυψη με μύες, που είναι η πιο συχνή επιλογή και λύνει ριζικότερα το πρόβλημα.
• Την επικονδυλεκτομή, με την οποία αφαιρείτε η οστική απόφυση πάνω στην οποία στριμώχνεται και συμπιέζεται το νεύρο, όταν η αιτία είναι οστική πίεση, πχ από παραμόρφωση σε παλαιό κάταγμα, βλαισό αγκώνα ή εξόστωση.

“Η σωστή επιλογή της μορφής του χειρουργείου ανάλογα με το είδος του συνδρόμου, όταν γίνεται με μικροχειρουργική (ατραυματική) τεχνική σε συνδυασμό με σωστή μετεγχειρητική αγωγή, δίνει οριστική λύση στο πρόβλημα” καταλήγει ο Δρ Ιγνατιάδης.

Η σωστή μετεγχειρητική αγωγή περιλαμβάνει ολιγοήμερη σχετική ακινητοποίηση και πρώιμη κινητοποίηση που σύντομα ακολουθείται από πρωτόκολλο ενδυνάμωσης στο φυσικοθεραπευτήριο.