Φως στο πως θωρακίζει ο εμβολιασμός έναντι της Covid-19 στο σύνδρομο long-Covid επιχείρησε να δώσει ο καθηγητής Παθολογίας-Λοιμωξιολογίας Σωτήρης Τσιόδρας σε άρθρο του που δημοσίευσε σήμερα ο ΕΟΔΥ στην ιστοσελίδα του.

Τα στοιχεία ανασκόπησης σε έξι υψηλής ποιότητας μελέτες  δείχνουν ότι ο πλήρης εμβολιασμός κατά της Covid-19 μειώνει τον κίνδυνο ανάπτυξης του μετα-COVID συνδρόμου (γνωστού και ως «long COVID») κατά περίπου 27% στον γενικό ενήλικο πληθυσμό.

Η μελέτη δημοσιεύθηκε από το Ευρωπαϊκό Κέντρο Πρόληψης και Ελέγχου Νοσημάτων (ECDC) με με τίτλο «Μειώνει ο εμβολιασμός για την COVID-19 τον κίνδυνο και τη διάρκεια του long-COVID συνδρόμου;» (Μάρτιος 2025). Η μελέτη διερεύνησε την διασύνδεση μεταξύ μιας στρατηγικής εμβολιασμού και μακροπρόθεσμων επιπτώσεων στη ατομική και την δημόσια υγεία. Σημειώνεται ότι τα ευρήματα συμφωνούν με προηγούμενες συστηματικές ανασκοπήσεις (π.χ. Notarte et al., 2022, J Infect Public Health), επιβεβαιώνοντας τα πρόσθετα οφέλη του εμβολιασμού πέρα από την αποτροπή της οξείας νόσου. Συνεπώς ο εμβολιασμός προστατεύει από σοβαρή οξεία νόσο αλλά και από το προαναφερόμενο σύνδρομο, το οποίο εξακολουθεί να επηρεάζει ένα σημαντικό ποσοστό των νοσούντων (τουλάχιστον 6% ενώ σε κάποιες μελέτες ξεπερνά και το 20%) και  επιβαρύνει το σύστημα υγείας και την οικονομία.

Ο καθηγητής επισημαίνει ότι χρειάζεται να διεξαχθούν «μακροχρόνιες, υψηλής ποιότητας μελέτες, που να ακολουθούν σταθερούς ορισμούς κρούσματος για το σύνδρομο long Covid, όπως αυτός που πρόσφατα προτάθηκε από την Εθνική Ακαδημία Επιστημών (National Academy of Sciences) των ΗΠΑ».

Στο μεταξύ θα πρέπει να διευθετηθούν τα εξής ζητήματα, σύμφωνα με τον κ. Τσιόδρα:

α) δεν υπάρχει ενιαίο, τυποποιημένο και ποσοτικά προσδιορισμένο τεστ (μέσω της μέτρησης συγκεκριμένων βιοδεικτών) για την επιβεβαίωση της διάγνωσης του μετά-COVID συνδρόμου,

β) είναι άγνωστοι εν πολλοίς, οι υποκείμενοι μηχανισμοί,  ενώ οι παράγοντες κινδύνου που σχετίζονται με την ανάπτυξη και την εξέλιξη του συνδρόμου δεν έχουν πλήρως διερευνηθεί ιδιαίτερα για τα νεότερα στελέχη του ιού SARS-CoV-2,

γ) υπάρχει έλλειψη σε στρατηγικές έγκαιρης πρόβλεψης και πρόληψης, και

δ) υπάρχει έλλειψη σε στρατηγικές κλινικής διαχείρισης που απαιτούνται για την ανακούφιση των συμπτωμάτων και βελτίωση της συνολικής πρόγνωσης.

Μπορεί  η μελέτη να κατέδειξε πως ο εμβολιασμός αποτελεί ουσιαστικό μέτρο πρόληψης του Long Covid, αλλά χρειάζονται προοπτικές μελέτες για τα νεότερα στελέχη του ιού και χρησιμοποιώντας ακριβέστερους ορισμούς του συνδρόμου. Με βάση τα ευρήματα ενδυναμώνεται η εμπιστοσύνη του κοινού στον εμβολιασμό, όπως τονίζει ο καθηγητής και τα ευρήματα μπορούν να αξιοποιηθούν για τον σχεδιασμό μελλοντικών παρεμβάσεων.