Τα κλεμμένα δεν φτάνουν…

Βέβαια, αν ήθελε κανείς να γκρινιάξει θα μπορούσε να πει πολλά. Όπως ότι τα χρήματα αυτά είναι ψίχουλα μπροστά στις μίζες, που δόθηκαν. Ή ότι η κυβέρνηση επιχειρεί να εκμεταλλευτεί το θέμα επικοινωνιακά, την ώρα που όλες οι δημοσκοπήσεις είναι αρνητικές. Ακόμη ακόμη ότι έτσι και αλλιώς το ΕΣΥ από ιδρύσεως του είναι υποχρεωμένο να παρέχει υπηρεσίες υγείας σε όλους τους πολίτες ανεξαρτήτως ασφαλιστικής κατάστασης…

Ας είμαστε όμως ρεαλιστές και ας δούμε το ποτήρι μισογεμάτο. Το 2014, οι προϋπολογισμοί των νοσοκομείων του ΕΣΥ έχουν υποστεί δραματική μείωση που σε ορισμένες περιπτώσεις φθάνουν και το 40%. Συνεπώς, μπορεί να 13 εκατ. ευρώ να μοιάζουν ασπιρίνη μπροστά στα 2 δις ευρώ των συνολικών λειτουργικών δαπανών του ΕΣΥ, αλλά από όπως λέει και ο λαός μας “μάζευε και ας είναι και ρώγες”…

Το ερώτημα φυσικά είναι:  τα 13 εκατ. ευρώ φθάνουν για να καλυφθούν οι ανάγκες όλων των αναφάλιστων ασθενών; Ουδείς γνωρίζει καθώς τέτοια στατιστικά στοιχεία δεν συλλέγονται από τα νοσοκομεία. Με δεδομένο όμως ότι ο αριθμός των ανέργων έχει εκτοξευτεί τα τελευταία χρόνια, μπορεί βάσιμα να υποθέσει κανείς ότι οι ανάγκες είναι μεγαλύτερες.

ο Άδωνις Γεωργιάδης ανακοίνωσε χθες ότι τα χρήματα θα μπουν σε ειδικό λογαριασμό και θα εκδοθεί επείγουσα εγκύκλιος προς όλα τα νοσοκομεία της χώρας, τα οποία μέσω του λογαριασμού θα αναλαμβάνουν το κόστος των τακτικών χειρουργικών επεμβάσεων, που έχουν ανάγκη οι ασθενείς, που δεν έχουν ασφαλιστική κάλυψη.

Μένει να δούμε στην πράξη πώς θα εφαρμοστεί η όλη διαδικασία. Το υπουργείο Υγείας οφείλει να αντιμετωπίσει το θέμα με τη δέουσα σοβαρότητα και διαφάνεια, ανακοινώνοντας επίσημα ποιες είναι οι ανάγκες και πώς αυτές καλύπτονται. Γνωρίζοντας κανείς το γραφειοκρατικό τρόπο που λειτουργεί συχνά η κρατική μηχανή, εύλογα μπορεί να ανησυχεί ότι τα χρήματα αυτά μπορεί να χρησιμοποιηθούν για να καλυφθούν άλλες τρύπες…

Επί της ουσίας, τώρα, είναι προφανές ότι το πρόβλημα με τη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των ανασφάλιστων δεν λύνεται εμβαλωματικά. Δεν είναι δυνατόν άνθρωποι που έχουν πληρώσει εισφορές επί 10-20 έτη και ξαφνικά μένουν άνεργοι, να χάνουν τελείως την ασφαλιστική τους κάλυψη.

Να μην ξεχνάμε επίσης ότι υπάρχουν σήμερα άνθρωποι 45-55 ετών, οι οποίοι πλήρωναν τόσα χρόνια ανελλιπώς τις εισφορές τους, χωρίς ουσιαστικά να λάβουν πίσω τίποτε καθώς είναι προφανές ότι όταν είσαι νέος 25-40 ετών, ελάχιστες φορές κάνεις χρήση των υπηρεσιών υγείας. Αυτοί οι άνθρωποι είναι εξοργισμένοι σήμερα με την δικομματική κυβέρνηση και η οργή τους αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις.

Μία λύση θα ήταν η κυβέρνηση να προσέφερε μερική κάλυψη στους ανασφάλιστους για χρονικό διάστημα ανάλογο με τα χρόνια ασφάλισης. Δηλαδή, αν κάποιος είχε 20 χρόνια ασφάλισης, το σύστημα υγείας να του παρέχει βασική ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για 5 χρόνια, αν είχε 15 χρόνια ασφάλισης, τρία χρόνια περίθαλψη κ.ο.κ.

Ενδεχομένως, θα μπορούσε να θεσμοθετηθεί μία ειδική εισφορά αλληλεγγύης και τα χρήματα να μπαίνουν σε έναν ειδικό λογαριασμό για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των ανασφάλιστων στη λογική που αναφέραμε πιο πάνω. Εκεί να μπαίνουν και τα κλεμμένα που έρχονται πίσω. Μόνο αυτά δεν επαρκούν…