Ένας 51χρονος άνδρας έγινε το έβδομο άτομο στον κόσμο που θεωρείται «θεραπευμένο» από τον HIV, μετά από μεταμόσχευση βλαστοκυττάρων για τη θεραπεία λευχαιμίας. Η περίπτωση του είναι ιδιαίτερα σημαντική, καθώς τα βλαστοκύτταρα που έλαβε δεν ήταν πλήρως ανθεκτικά στον ιό, γεγονός που ανατρέπει την προηγούμενη επιστημονική πεποίθηση ότι η μετάλλαξη CCR5 ήταν απαραίτητη για την ίαση.

Σε ότι αφορά το ιστορικό της θεραπείας, ο ασθενής υποβλήθηκε σε εντατική χημειοθεραπεία το 2015 με σκοπό την καταστροφή του ανοσοποιητικού του συστήματος, ώστε να δημιουργηθεί χώρος για τα βλαστοκύτταρα του δότη, όπως,μετέδωσε το διεθνές μέσο Newscietist.com. Τα κύτταρα που μεταμοσχεύθηκαν έφεραν ένα φυσιολογικό και ένα μεταλλαγμένο αντίγραφο του γονιδίου CCR5, σε αντίθεση με προηγούμενες περιπτώσεις όπου απαιτούνταν διπλή μετάλλαξη για την πλήρη ανθεκτικότητα στον HIV. Κατά τη διάρκεια της θεραπείας, ο ασθενής λάμβανε αντιρετροϊκή θεραπεία (ART) για να διατηρεί τον ιό σε μη ανιχνεύσιμα επίπεδα.

Τρία χρόνια μετά τη μεταμόσχευση, ο ασθενής διέκοψε την ART και έκτοτε δεν έχει εμφανίσει κανένα σημάδι ενεργού HIV, με παρακολούθηση που ξεπερνά τα επτά χρόνια. Αυτή η μακροχρόνια ύφεση χωρίς φαρμακευτική αγωγή αποτελεί ισχυρή ένδειξη ίασης.

Σημασία της ανακάλυψης

Μέχρι σήμερα, πέντε άνθρωποι είχαν θεραπευθεί από τον HIV μέσω μεταμόσχευσης βλαστοκυττάρων που έφεραν διπλή μετάλλαξη CCR5, γνωστή για την ανθεκτικότητά της στον ιό. Η περίπτωση του «ασθενούς της Γενεύης» και τώρα του έβδομου ασθενούς δείχνουν ότι η πλήρης απουσία της μετάλλαξης CCR5 δεν είναι απαραίτητη για την ίαση. Οι επιστήμονες υποθέτουν ότι η ίαση επιτυγχάνεται όταν τα κύτταρα του δότη καταστρέφουν τα εναπομείναντα ανοσοκύτταρα του λήπτη, πριν ο ιός μπορέσει να αναπαραχθεί και να εξαπλωθεί.

Αυτή η ανακάλυψη ανατρέπει τις προηγούμενες θεωρίες και ανοίγει νέους δρόμους στην έρευνα για τη θεραπεία του HIV, καθώς δείχνει ότι η μετάλλαξη CCR5 δεν είναι ο μοναδικός παράγοντας που καθορίζει την επιτυχία της θεραπείας.

Επιπτώσεις για το μέλλον

Η περίπτωση αυτή ανοίγει το δρόμο για ευρύτερη χρήση μεταμοσχεύσεων βλαστοκυττάρων, ακόμα και όταν τα κύτταρα δεν φέρουν την πλήρη μετάλλαξη CCR5. Παράγοντες όπως η γενετική συμβατότητα μεταξύ δότη και λήπτη φαίνεται να παίζουν καθοριστικό ρόλο στην επιτυχία της θεραπείας. Επιπλέον, η μακροχρόνια παρακολούθηση του ασθενούς προσφέρει πολύτιμα δεδομένα για την κατανόηση των μηχανισμών που οδηγούν στην ίαση. Αυτή η εξέλιξη ενισχύει την ελπίδα ότι η θεραπεία του HIV μπορεί να γίνει πραγματικότητα για περισσότερους ασθενείς στο μέλλον, μειώνοντας την εξάρτηση από τη δια βίου αντιρετροϊκή θεραπεία και βελτιώνοντας την ποιότητα ζωής τους.