Όπου μας βολεύει ΠΑΑ και όπου όχι, μπλοκάκι

Μπορεί η συγκυβέρνηση να ευαγγελίζεται πως η στελέχωση των μονάδων υγείας με μόνιμο προσωπικό που θα απολαμβάνει πλήρη δικαιώματα να αποτελεί γι’ αυτήν πολιτική προτεραιότητα, αλλά την ίδια στιγμή αυτοαναιρείται.

Είναι ενδεικτικό ότι στο προσχέδιο του Νόμου για τη «Μεταρρύθμιση της Διοικητικής Οργάνωσης των Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας, Κέντρα Αναφοράς Σπανίων Παθήσεων και άλλες διατάξεις» (εδώ) από τη μία γίνεται λόγος για εργαζόμενους πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης (ΠΑΑ) στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας (εδώ) κι από την άλλη ανοίγει διάπλατα ο δρόμος για τη άλωση κάθε υπηρεσίας από ιδιώτες με ελαστικές σχέσεις εργασίας. Το άρθρο 22 αναφέρει χαρακτηριστικά:

«Τα νοσοκομεία του ΕΣΥ, τα Κέντρα Υγείας νησιωτικών, ορεινών και απομακρυσμένων περιοχών, το ΚΕΕ.Λ.Π.ΝΟ., ο Ο.ΚΑ.ΝΑ. το Κ.Ε.Θ.Ε.Α. και η Α.Ε.Μ.Υ. Α.Ε. με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου τους, δύνανται για την κάλυψη των αναγκών τους σε προσωπικό και για την προσήκουσα λειτουργία τους, εφόσον δεν επαρκεί το προσωπικό τους, να συνεργάζονται με ιατρούς κάθε ειδικότητας, ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς, κοινωνιολόγους, νοσηλευτές και ειδικούς θεραπευτές πρώην εξαρτημένους οι οποίοι έχουν ολοκληρώσει με επιτυχία θεραπευτικό πρόγραμμα των εγκεκριμένων Οργανισμών ή Φορέων του ν. 4139/2013, με καθεστώς έκδοσης από αυτούς δελτίου απόδειξης παροχής υπηρεσιών για τις παρεχόμενες υπηρεσίες τους».

Με λίγα λόγια, εκεί που μας βολεύει για επικοινωνιακούς ή… άλλους λόγους επιβάλλουμε βίαια την ΠΑΑ ανεξάρτητα από τις ενδεχόμενες συνέπειες, ενώ εκεί που δεν μας εξυπηρετεί κάνουμε τη δουλειά μας προσλαμβάνοντας αναλώσιμους εργαζόμενους δίχως δικαιώματα, ακόμη κι αν πρόκειται για το νεοσύστατο Γενικό Νοσοκομείο Θήρας (ΑΕΜΥ ΑΕ).

Την ίδια ώρα, οι εργαζόμενοι στις δημόσιες μονάδες υγείας και πρόνοιας και οι ασθενείς που βιώνουν τις συνέπειες της υποστελέχωσης, περιμένουν ακόμη την ολοκλήρωση των πολυπόθητων 3.500 προσλήψεων μόνιμου προσωπικού αλλά και των υπόλοιπων προσλήψεων επικουρικού προσωπικού που εκκρεμούν, «σταγόνα στον ωκεανό» των τραγικών ελλείψεων…