Το μετέωρο βήμα του ιατρικού συνδικαλισμού

Γράφει ο Σάββας Παρασκευόπουλος, Αντιπρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συλλόγων Επιστημονικού Υγειονομικού Προσωπικού (ΠΟΣΕΥΠ) ΕΟΠΥΥ-ΠΕΔΥ .

Παρατηρώντας τα τελευταία χρόνια την εκπροσώπηση του κλάδου μας και τα οξυμένα και συσσωρευμένα προβλήματα μας θεωρώ ότι δεν δικαιούμαστε να είμαστε αισιόδοξοι.

Ως εκπρόσωποι των συναδέλφων μας δεν τηρήσαμε βασικές αρχές με αποτέλεσμα τη σταδιακή απαξίωση μας. Υποπέσαμε σε πληθώρα λαθών:
1. Δεν αποβάλλαμε τις κομματικές εξαρτήσεις μας με αποτέλεσμα να χάσουμε την αξιοπιστία μας.
2. Κάποιοι από εμάς, εκμεταλλευθήκαμε τη θέση μας για κάθε είδους ανέλιξη, πολλές φορές μάλιστα χωρίς να εγκαταλείψουμε το συνδικαλιστικό «στασίδι», ενώ άλλες φορές απλά «πατούσαμε σε δύο βάρκες».
3. Δεν ήμασταν ξεκάθαροι με τους στόχους μας με αποτέλεσμα να «κολλήσουμε στα αβαθή».
4. Δεν προσπαθήσαμε να βρούμε κοινούς τόπους με τις διάφορες ομάδες μας( πχ ΕΣΥ, ΠΕΔΥ, συμβεβλημένοι ΕΟΠΥΥ, ιδιώτες κλπ) με αποτέλεσμα η σαλαμοποίηση μας να μας φέρει σε αντιθέσεις.
5. Ανεχθήκαμε την άνθηση της διαφθοράς στους κόλπους μας, σιωπηλοί ή στην καλύτερη περίπτωση κάνοντας σπασμωδικές ενέργειες.
6. Υποστήκαμε πατερναλιστικές συμπεριφορές με αποτέλεσμα να χάσουμε την ομαδικότητα μας και την δυναμική μας.

Δυστυχώς είναι πολύ δύσκολο να αλλάξουμε πορεία διότι εγκατεστημένες συμπεριφορές ετών δεν αποβάλλονται εύκολα.
Το ιδανικό θα ήταν να «εξαφανιζόμασταν» όλοι οι «παλιοί» και να αναλάμβαναν νεότεροι με όραμα, στόχους και απαλλαγμένοι από όλα τα προηγούμενα. Αυτό όμως επειδή είναι ανέφικτο, θα πρέπει να υπάρξει ένα μεταβατικό στάδιο (όχι όμως μακρύ) στο οποίο θα πρέπει να αναδείξουμε νεότερους συναδέλφους (και δεν αναφέρομαι μόνο στην ηλικία αλλά βασικά στην νοοτροπία) με όρεξη για προσφορά, αλλά και αποδοχή τους από την ιατρική κοινότητα.

Είμαστε ένας κλάδος που ενωμένος θα μπορούσε να πετύχει πολλά. Την ενότητα όμως αυτή δεν μπορέσαμε να τη σφυρηλατήσουμε. Προσωπικές στρατηγικές, ατομικές επιδιώξεις, εγωισμοί και εξαρτήσεις «θόλωσαν» την κρίση και την προοπτική μας και μας απομάκρυναν από τους συναδέλφους μας.

Στις επερχόμενες εκλογές του ΠΙΣ ίσως θα μπορούσαμε να πραγματοποιήσουμε μία απόπειρα νέας αρχής. Είμαστε ικανοί; Το επιθυμούμε; Θα τολμήσουμε;

Ίδωμεν…