Φουντώνει η συζήτηση για τα γενόσημα

Η συζήτηση γύρω από τους τρόπους και την ανάγκη αύξησης του μεριδίου των γενοσήμων στην ελληνική αγορά έχει ανάψει, με την κυβέρνηση να τα αναδεικνύει σε υψίστης σημασίας. Μάλιστα, επιδιώκεται μια άμεση επίτευξη του στόχου της ανόδου του ποσοστού χρήσης στο 60%, στόχος για πολλούς ανέφικτος προς το παρόν.
Οι Γιατροί, μάλιστα, εκτιμούν ότι για να πετύχουν οι σχετικές πολιτικές απαιτείται χρόνος και συγκεκριμένος σχεδιασμός, στον οποίο σημαντικό κομμάτι είναι οι ίδιοι, ως αποκλειστικά υπεύθυνοι για τη φαρμακευτική περίθαλψη.

Σύμφωνα με τον Ιατρικό Σύλλογο Αθηνών, τα ευρωπαϊκά κράτη με υψηλά ποσοστά γενοσήμων, χρειάστηκαν δύο και τρεις δεκαετίες εφαρμογής συγκεκριμένων μέτρων και μεθόδων. Συνεπώς, «τέτοιου είδους βίαιες και αφοριστικές πολιτικές περί τυφλής αύξησης των γενοσήμων «εν μια νυκτι» θα είναι ανεπιτυχείς, είναι επικίνδυνες και πρέπει να επαναπροσδιοριστούν, σε μία βάση όπου ο θεράπων Γιατρός θα έχει ολοκληρωτικά την ευθύνη της θεραπευτικής επιλογής».
Με δεδομένο, όμως, ότι όλα τα γενόσημα δεν είναι ίδια, ο ΕΟΦ αναδεικνύεται σε βασικό «όχημα» εφαρμογής των όποιων μέτρων, μέσω του συνεχούς και αυστηρού ελέγχου κάθε γενοσήμου που εισέρχεται στην ελληνική αγορά.
Οι Γιατροί εμπιστεύονται τα ελληνικά γενόσημα, συνταγογραφώντας τα με την εμπορική τους ονομασία, ωστόσο υπάρχουν σκευάσματα που εισέρχονται από τρίτες χώρες που θα πρέπει να μπαίνουν στο «μικροσκόπιο» του ΕΟΦ.
Μάλιστα, ο ΙΣΑ σε ανακοίνωση του καλεί τους «λογιστές» της Υγείας να «προσέχουν γιατί τα φθηνότερα γενόσημα μπορεί να αποδειχθούν ακριβότερα των ακριβών, όταν χρειάζονται πολλαπλάσιες ποσότητες, όταν έχουν πλημμελή θεραπευτική ισχύ και υποθεραπεύουν τον ασθενή ή παρουσιάζουν μεγάλες ανεπιθύμητες ενέργειες που χρήζουν περαιτέρω αντιμετώπισης και νοσηλείας».
Άλλωστε, όπως επισημαίνει το ΔΣ του ΙΣΑ, η εξοικονόμηση πόρων δεν επιτυγχάνεται μόνο από τα γενόσημα αλλά και από την πολιτική φαρμάκου που εφαρμόζεται και η οποία θα πρέπει να στηρίζεται στους πυλώνες της Ηλεκτρονικής Συνταγογράφησης, των θεραπευτικών πρωτοκόλλων και της Κάρτας υγείας του ασθενή.