Τους περιορισμούς που υφίστανται οι Γενικοί Οικογενειακοί Γιατροί τονίζει η Πανελλήνια Επαγγελματική Ένωση Γενικής Οικογενειακής Ιατρικής με αφορμή τον εορτασμό της παγκόσμιας ημέρας Οικογενειακού Ιατρού.

Οι περιορισμοί που υφίστανται οι ΓΟΙ είναι ποικίλοι, σύμφωνα με την ανακοίνωσή τους και συμβαίνουν σε πολλά επίπεδα :

• Περιορισμοί στη συνταγογράφηση παραπεμπτικών για φυσικοθεραπείες, επιθέματα κ.ά.
• Απουσία εκπροσώπησης της ειδικότητας στις επιτροπές διαγνωστικών και θεραπευτικών πρωτοκόλλων συνταγογράφησης. Συνέπεια είναι να αποκλείονται συχνά από τη χορήγηση θεραπευτικών σκευασμάτων για την αντιμετώπιση χρόνιων νοσημάτων παρά το γεγονός ότι αυτά εμπίπτουν στο γνωστικό τους αντικείμενο.
• Αποκλεισμός της ειδικότητάς από τη χορήγηση θεραπευτικών αγωγών για την αντιμετώπιση χρόνιων νοσημάτων, παρά το γεγονός ότι αυτά εμπίπτουν στο γνωστικό μας αντικείμενο. Η Ένωση φέρνει για παράδειγμα: Ένας γενικός οικογενειακός ιατρός θεωρείται ικανός να αντιμετωπίσει καταστάσεις υψίστης επικινδυνότητας στα ΤΕΠ,  αλλά αντιμετωπίζεται ως μη ικανός να παρακολουθήσει το ίδιο νόσημα στο τακτικό του ιατρείο εφόσον δεν του επιτρέπεται να χορηγεί την χρόνια αγωγή που χρειάζεται ο ασθενής του.
•  Τα κριτήρια αποκλεισμού δεν είναι επιστημονικά αλλά αποσκοπούν στον περιορισμό της φαρμακευτικής δαπάνης. Έχουμε εξηγήσει πολλές φορές την αντίθεσή μας σε αυτήν τη λογική, πρωτίστως διότι η χορήγηση της ενδεδειγμένης φαρμακευτικής αγωγής είναι δικαίωμα όλων των πολιτών που την έχουν ανάγκη και δευτερευόντως διότι ο τρόπος περιορισμού της φαρμακευτικής δαπάνης παγκοσμίως δεν γίνεται με το περιορισμό και τον αποκλεισμό αλλά με την ενίσχυση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας.
• Αντί για την πολυπόθητη αυτή ενίσχυση, βιώνουν συχνά την απουσία κάθε σεβασμού στο επιστημονικό και κοινωνικό έργο, μέσω των υποχρεωτικών μετακινήσεών από το χώρο της ΠΦΥ σε άλλη υγειονομική βαθμίδα προκειμένου να καλύψουν, όπως υποστηρίζει η Ένωση, πρόσκαιρες ανάγκες του Εθνικού Συστήματος Υγείας.
• Η απουσία ακαδημαϊκής έδρας της Γενικής Οικογενειακής Ιατρικής και ο αποκλεισμός  από εξειδικεύσεις και μετεκπαιδεύσεις σε συνήθη χρόνια νοσήματα φανερώνουν μια παράλογη υποβάθμιση του επιστημονικού μας υπόβαθρου.
• Η επιλογή της ειδικότητάς  δεν μπορεί να βασιστεί σε ένα πρόσκαιρο οικονομικό κίνητρο και για το λόγο αυτό παρόμοιες τάχα δελεαστικές τακτικές είναι καταδικασμένες να αποτύχουν. Εάν η πολιτεία πράγματι ενδιαφέρεται να αυξήσει τον αριθμό των ΓΟΙ για τη στελέχωση της ΠΦΥ, τότε ας φροντίσει για την επιστημονική και κοινωνική καταξίωσή τους και όχι για την υποβάθμισή τους σε γραμματείς με ιατρικές γνώσεις.
• Οι ΓΟΚ διαμαρτύρονται ότι οι προτάσεις και τα δίκαια αιτήματα αγνοούνται διαχρονικά. Ακ΄΄ομη και όταν προχωρούν υποχρεωτικές μεταρρυθμίσεις,  αυτές, σύμφωνα με την Ένωωσηανακοινώνονται, νομοθετούνται αλλά στο τέλος «προσαρμόζονται» στα δεδομένα του υπάρχοντος συστήματος χάνοντας μεγάλο μέρος της ουσίας τους.  Χαρακτηριστική περίπτωση είναι ο θεσμός του Οικογενειακού Ιατρού, ο οποίος έχασε αρχικά το όνομά του και ακολούθως χάνει μέρα με τη μέρα το ρόλο του, τείνοντας να καταλήξει «τροχονόμος» και όχι συντονιστής της ΠΦΥ. Η Ένωση υποστηρίζει ότι αφαιρούνται προνόμια και του επιβάλλονται περιορισμοί και όταν το ρόλο του μπορούν να αναλάβουν πλέον και συνάδελφοι που δεν έχουν τελειώσει ή καν αρχίσει την ιατρική τους ειδικότητα.

Έκκληση γίνεται για συνένωση δυνάμεων των Γενικών Οικογενειακών Γιατρών ώστε  η ειδικότητά να αποκτήσει το ρόλο που της αρμόζει στο σύστημα υγείας και να αντιληφθεί και η Πολιτεία τον κομβικό ρόλο της ειδικότητας στις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις για την υγεία.