Η απώλεια βάρους μετά τη διάγνωση του διαβήτη τύπου 2 είναι ικανή να αναστρέψει τη νόσο! Αυτό έδειξε νέα μελέτη, που είναι δυνατόν να αλλάξει τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε το διαβήτη.
Σήμερα, όταν γίνεται η διάγνωση του διαβήτη, τότε ο γιατρός συνήθως συνιστά φαρμακοθεραπεία και αλλαγές στον τρόπο ζωής, οι οποίες στην πράξη είναι ήπιες. Νέες μελέτες όμως δείχνουν ότι η απώλεια βάρους αμέσως μετά τη διάγνωση είναι δυνατόν να έχει καλύτερα αποτελέσματα.
Πρόσφατα, μία μελέτη έδειξε ότι σχεδόν οι μισοί ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 πέτυχαν ύφεση σε μη διαβητική κατάσταση μετά από απώλεια βάρους, μέσα σε μία περίοδο 6 ετών από τη διάγνωση.
Τώρα, μια μελέτη που δημοσιεύθηκε πριν λίγες ημέρες στο περιοδικό Cell Metabolism αποκαλύπτει ότι αυτή η επιτυχής αντίδραση στην απώλεια βάρους συνδέεται με τη βελτίωση στη λειτουργία των παγκρεατικών βήτα κυττάρων. Αυτό το εύρημα διαψεύδει την προηγούμενη αντίληψη ότι η λειτουργία των β-κυττάρων χάνεται αμετάκλητα σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 2.
«Αυτή η μελέτη έχει δυνητικά σημαντικές επιπτώσεις στη διαχείριση της νόσου. Τα δεδομένα μας δείχνουν ότι η ουσιαστική απώλεια βάρους κατά τη στιγμή της διάγνωσης είναι κατάλληλη για τη διάσωση των βήτα κυττάρων και την αναστροφή της νόσου», επισημαίνει ο επικεφαλής των ερευνητών Roy Taylor από το πανεπιστήμιο του Newcastle.
Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, ο διαβήτης πλήττει περίπου 420 εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως. Περίπου το 90% των περιπτώσεων των ασθενών πάσχουν από διαβήτη τύπου 2, μια κατάσταση κατά την οποία το σώμα δεν παράγει αρκετή ινσουλίνη ή δεν ανταποκρίνεται σωστά σε αυτήν.
Η ινσουλίνη είναι μία ορμόνη, που παράγεται από τα βήτα κύτταρα στο πάγκρεας. Ο ρόλος της είναι ότι βοηθά ένα σάκχαρο, που ονομάζεται γλυκόζη στο αίμα να εισέρχεται στα κύτταρα των μυών, των λιπών και του ήπατος για να χρησιμοποιηθεί ως ενέργεια. Ο διαβήτης τύπου 2 εδώ και πολύ καιρό θεωρείται χρόνια νόσος, που επιδεινώνεται με την πάροδο του χρόνου.
Αυτή η παραδοσιακή άποψη τίθεται υπό αμφισβήτηση πρόσφατα από τα αποτελέσματα της μελέτης Remission Remission Clinical Trial, που διευθύνει ο Taylor. Οι συμμετέχοντες, οι οποίοι διαγνώστηκαν με διαβήτη τύπου 2 εντός 6 ετών από την έναρξη της μελέτης, χωρίστηκαν τυχαία σε δύο ομάδες:
Ένα χρόνο αργότερα, το 46% των ατόμων στην ομάδα παρέμβασης ανταποκρίθηκαν με επιτυχία στην απώλεια βάρους, καθώς ανέκτησαν και διατηρούσαν τον έλεγχο των συγκεντρώσεων γλυκόζης στο αίμα. Ορισμένοι μη-ανταποκρινόμενοι απλά δεν είχαν χάσει αρκετό βάρος, ενώ σε εκείνους που είχαν, δεν ήταν ξεκάθαρο τι είχε συμβεί.
Για να διαλευκανθεί αυτό το θέμα, ο Taylor και οι συνεργάτες του εξέτασαν δυνητικά σημαντικούς μεταβολικούς παράγοντες, όπως η περιεκτικότητα σε λίπος στο ήπαρ, η περιεκτικότητα σε παγκρεατικό λίπος, οι συγκεντρώσεις λιπιδίων στο αίμα, που ονομάζονται τριγλυκερίδια και η λειτουργία των β-κυττάρων σε ένα υποσύνολο των συμμετεχόντων στη μελέτη, σε σύγκριση πάντα με την ομάδα ελέγχου.
Διαπίστωσαν ότι οι ανταποκρινόμενοι στο πρόγραμμα απώλειας βάρους ήταν παρόμοιοι με τους μη ανταποκρινόμενους πριν την επέμβαση, αλλά είχαν μικρότερης διάρκειας διαβήτη (2,7 έτη έναντι 3,8 ετών). Τόσο οι ανταποκρινόμενοι όσο και οι μη ανταποκρινόμενοι είχαν χάσει συγκρίσιμες ποσότητες βάρους, οδηγώντας σε παρόμοιες μειώσεις στην περιεκτικότητα σε λιπώδη ήπαρ, σε περιεκτικότητα σε λιπαρές ουσίες του παγκρέατος και σε συγκεντρώσεις τριγλυκεριδίων στο αίμα.
Ωστόσο, μόνο οι ανταποκρινόμενοι έδειξαν πρώιμη και συνεχή βελτίωση της λειτουργίας των β-κυττάρων. Συγκεκριμένα, η πιο εντυπωσιακή διαφορά μεταξύ των ανταποκρινόμενων και των μη ανταποκρινόμενων ήταν η αντίδραση ινσουλίνης πρώτης φάσης.
Τα παγκρεατικά βήτα κύτταρα εκκρίνουν ινσουλίνη σε δύο φάσεις σε απόκριση της αύξησης της συγκέντρωσης γλυκόζης στο αίμα. Η πρώτη φάση, η οποία διαρκεί περίπου 10 λεπτά, τυπικά δεν υπάρχει σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 2. Η έκκριση ινσουλίνης πρώτης φάσης αυξήθηκε στους ανταποκρινόμενους μετά την απώλεια βάρους, αλλά δεν άλλαξε στους μη ανταποκρινόμενους.
Συνολικά, τα ευρήματα υποδεικνύουν ότι η απώλεια βάρους ομαλοποιεί το μεταβολισμό του λίπους σε όλα τα άτομα με διαβήτη τύπου 2, αλλά η ταχύτερη απώλεια της ικανότητας των β-κυττάρων να ανακάμψουν αποτρέπει ορισμένα άτομα να επιστρέψουν σε μη διαβητική κατάσταση.
Πάντως, το 98% των συμμετεχόντων ήταν λευκοί, συνεπώς απαιτούνται πρόσθετες μελέτες για να εκτιμηθεί αν τα αποτελέσματα αφορούν μαύρους και Ασιάτες. Επιπλέον, οι συμμετέχοντες αξιολογήθηκαν μόνο για 12 μήνες συντήρησης βάρους και γι’ αυτό βρίσκονται σε εξέλιξη μακροπρόθεσμες μελέτες.
Η μελέτη χρηματοδοτήθηκε με επιχορήγηση από την οργάνωση Diabetes UK και η δίαιτα, που χρησιμοποιήθηκε στη μελέτη, δόθηκε από το Cambridge Weight Plan. Καμία από τις οργανώσεις δεν είχε καμία συμβολή στο σχεδιασμό της μελέτης, στην ανάλυση δεδομένων ή στην ερμηνεία.
Δευθυντής Σύνταξης, virus.com.gr & Pharma Health Business magazine
Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *
Δ
