Συνδυαστική θεραπεία για το μυέλωμα

Μείωση κατά 40% του κινδύνου εξέλιξης της νόσου ή θανάτου για τους ασθενείς με υποτροπιάζον/ανθεκτικό πολλαπλό μυέλωμα (καρκίνος στο μυελό των οστών) κατέδειξε μελέτη φάσης 3 συνδυαστικής θεραπείας με isatuximab.

Συνεπώς, ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων (EMA) αποδέχτηκε προς εξέταση την Αίτηση Άδειας Κυκλοφορίας (MAA) για το isatuximab. Το isatuximab, ένα ερευνητικό μονοκλωνικό αντίσωμα που στοχεύει το CD38, χορηγούμενο σε συνδυασμό με πομαλιδομίδη και δεξαμεθαζόνη παρέτεινε την επιβίωση χωρίς εξέλιξη της νόσου κατά πέντε μήνες σε σύγκριση με τη θεραπεία πομαλιδομίδης και δεξαμεθαζόνης. Επίσης, το ποσοστό συνολικής ανταπόκρισης υπήρξε στατιστικώς σημαντικά υψηλότερο με τη συνδυαστική θεραπεία με isatuximab σε σύγκριση με τη θεραπεία πομαλιδομίδης και δεξαμεθαζόνης.

Τα στοιχεία ανακοινώθηκαν στο φετινό ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Εταιρείας Κλινικής Ογκολογίας (ASCO). Τα αποτελέσματα της πιλοτικής μελέτης έδειξαν ότι η προσθήκη του isatuximab στη θεραπεία με πομαλιδομίδη και δεξαμεθαζόνη (συνδυαστική θεραπεία με isatuximab) παρουσίασε στατιστικά σημαντική βελτίωση σε σύγκριση με τη θεραπεία με πομαλιδομίδη και δεξαμεθαζόνη μόνο, σε ασθενείς με υποτροπιάζον/ανθεκτικό πολλαπλό μυέλωμα.

Ο  MD, κύριος ερευνητής και επικεφαλής κλινικού προγράμματος και διευθυντής κλινικής έρευνας του Κέντρου για το Πολλαπλό Μυέλωμα Jerome Lipper στο Αντικαρκινικό Ινστιτούτο Dana-Farber, Paul Richardson διευκρίνισε ότι  «η εν λόγω έκβαση είναι αξιοσημείωτη καθώς η συγκεκριμένη μελέτη συμπεριέλαβε πληθυσμό ασθενών με μία υποτροπιάζουσα και ανθεκτική νόσο που είναι ιδιαίτερα δύσκολο να αντιμετωπιστεί, γεγονός που, κατά τη γνώμη μου, αντικατοπτρίζει με τον καλύτερο τρόπο την καθημερινή κλινική πρακτική».

Αξίζει επίσης να σημειωθεί, ότι η συνδυαστική θεραπεία με isatuximab επέδειξε όφελος θεραπείας σταθερό σε πολλές υποομάδες ασθενών, συμπεριλαμβανομένων ασθενών 75 ετών και άνω, ασθενών με νεφρική ανεπάρκεια και ασθενών οι οποίοι ήταν ανθεκτικοί στη λεναλιδομίδη. Τα αποτελέσματα που παρουσιάζονται παραπάνω βασίστηκαν σε αξιολόγηση από ανεξάρτητη επιτροπή.

Ευνοϊκά αποτελέσματα

Στους ασθενείς που έδειξαν ανταπόκριση, η συνδυαστική θεραπεία με isatuximab έδειξε μικρότερο διάμεσο χρόνο έως την πρώτη ανταπόκριση σε σύγκριση με την πομαλιδομίδη – δεξαμεθαζόνη μόνο (35 ημέρες έναντι 58 ημερών, αντίστοιχα). Ο χρόνος έως την επόμενη θεραπεία ήταν μεγαλύτερος με τη συνδυαστική θεραπεία με isatuximab σε σύγκριση με την πομαλιδομίδη – δεξαμεθαζόνη μόνο.

Τα δεδομένα κατά τη χρονική στιγμή της ανάλυσης έδειξαν μία τάση προς ένα όφελος που αφορά στη συνολική επιβίωση, το οποίο σχετίζεται με τη συνδυαστική θεραπεία με isatuximab. Τα τελικά αποτελέσματα σχετικά με τη συνολική επιβίωση θα ανακοινωθούν μόλις καταστούν διαθέσιμα.

Παρατηρήθηκαν ανεπιθύμητες ενέργειες βαθμού ≥3 στο 86,8% των ασθενών που έλαβαν συνδυαστική θεραπεία με isatuximab έναντι του 70,5% των ασθενών που έλαβαν πομαλιδομίδη – δεξαμεθαζόνη. Επιπλέον, η συνδυαστική θεραπεία με isatuximab σε σύγκριση με την πομαλιδομίδη – δεξαμεθαζόνη, έδειξε ότι: το 7,2% έναντι του 12,8% των ασθενών διέκοψαν τη θεραπεία λόγω ανεπιθύμητων ενεργειών, αντίστοιχα· το 7,9% έναντι του 9,4% των ασθενών κατέληξαν λόγω ανεπιθύμητων ενεργειών, αντίστοιχα· λοιμώξεις βαθμού ≥3 παρατηρήθηκαν στο 42,8% έναντι 30,2% των ασθενών, αντίστοιχα· και βαθμού ≥3 ουδετεροπενία εμφανίστηκε στο 84,9% (εμπύρετη 11,8%) έναντι 70,1% (εμπύρετη 2,0%) των ασθενών, αντίστοιχα. Αντιδράσεις σχετιζόμενες με την έγχυση αναφέρθηκαν στο 38,2% (2,6% βαθμού 3-4) των ασθενών που έλαβαν συνδυαστική θεραπεία με isatuximab.

Στη μελέτη συμμετείχαν 307 ασθενείς με υποτροπιάζον/ανθεκτικό πολλαπλό μυέλωμα από 96  κέντρα που βρίσκονται σε  24 χώρες. Συνολικά, οι ασθενείς της μελέτης είχαν λάβει ένα διάμεσο αριθμό τριών προηγούμενων γραμμών θεραπείας για την αντιμετώπιση του μυελώματος, συμπεριλαμβανομένων τουλάχιστον δύο διαδοχικών κύκλων λεναλιδομίδης και ενός αναστολέα πρωτεασώματος, χορηγούμενα ως μονοθεραπεία ή σε συνδυασμό. Κατά τη διάρκεια της μελέτης, το isatuximab χορηγήθηκε με ενδοφλέβια έγχυση σε δόση 10mg/kg άπαξ εβδομαδιαίως για τέσσερις εβδομάδες και στη συνέχεια κάθε δεύτερη εβδομάδα σε κύκλους 28 ημερών .